Ik rij al jaren alle dagen met bus en tram, en dat onderga ik gelaten, bij gebrek aan beter. En al kan ik er af en toe een serieus stukske over zagen - daar ben ik me echt wel van bewust - ik heb ze nodig, ze zijn er, en ze brengen me, misschien niet altijd even snel maar toch, altijd weer waar ik moet zijn. En daar ben ik ook dankbaar voor.
Maar die reisjes heen en weer, zo met het openbaar vervoer, die horen bij de gewone gang van zaken van elke dag. Tenzij ze je weer eens veel te lang laten wachten, of er wreed vervelende mensen mee rijden, sta je daar eigenlijk totaal niet meer bij stil. Je wordt er warm noch koud van.
Daarstraks, wachtend in de metro op m'n tramaansluiting, zag ik op het perron aan de overkant een grootvader en grootmoeder, tenminste dat denk ik, met twee van hun kleinkinderen staan. En vooral dat ene jongetje was echt super opgewonden. Hij stond van het ene been op het andere te springen en naar de lichtjes die de voortgang van de verschillende lijnen weergeven te wijzen. Elk moment kon de tram komen! En dat was overduidelijk keispannend.
Toen vanuit de donkere mollengang het licht van de koplampen van de aanstormende tram verscheen begon het jongetje vol blijdschap rond te springen, met z'n armen in de lucht alsof hij de goal van z'n leven gemaakt had, zielsgelukkig roepend "daar is 'em, daar is 'em!!!"
Dan kunt ge écht niet anders dan breed glimlachen, hoor, tot ver achter je oren. Zoveel vreugde, zoveel geluk, zulke uitgelatenheid!
Misschien wel omdat het zo'n herkenbare blijdschap was.
Hebben wij ons niet ook zo gevoeld, toen wij, lang geleden als kind, voor 't eerst met de tram mee mochten. Niet dan!?...
En die galmende juichkreet werkte nog aanstekelijk ook...
Toen de tram die mijn richting uitging eindelijk tevoorschijn kwam moest ik me inhouden om niet ook een sprongetje te maken en luidkeels "daar is 'em, daar is 'em!!!" uit m'n mond te laten ontsnappen. Al was het maar omdat ik dan weer fijn snel thuis zou zijn...
Juichend langst, pardon, mét De Lijn, dus.
Als je 't mij vraagt scoren ze, met dat 'trammetje-rijden'. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten