'k Heb een heel pak toffe kennissen en een handvol geweldige vrienden, mensen die met plezier voor me klaar staan. Ik woon in m'n eigen leuke appartement met fraai uitzicht, omringd door m'n zo geliefde bloemen en planten, vol van m'n gekoesterde frullekes, kunst en meubeltjes. 'k Geniet het schattige gezelschap van 2 ondeugende poesjes. M'n gezondheid valt tegenwoordig behoorlijk mee. 'k Ben gezegend met een paar geinige artistieke talenten, en tijd om daar mee bezig te zijn. En, zeker niet onbelangrijk, ik ben in het bezit van een zonnige natuur en een ingebakken optimisme, waardoor ik altijd en overal schone dingen zie, letterlijk en figuurlijk. Dat alles maakt me onmetelijk rijk.
Maar... financieel, wel, da's een heel ander verhaal.
Ja, ik heb m'n baan, naast die artistieke neigingen van me, maar met wat ik verdien krijg ik tegenwoordig niet eens 't beleg op m'n brood betaald.
Elke maand opnieuw is het een hels gepuzzel en geknutsel om uit de penarie te blijven. Gelukkig dat ik ook gezegend ben met een stevige dosis creativiteit en vindingrijkheid. Die komen op dat vlak uitstekend van pas!
Afgelopen weekend besefte ik plots dat dat eeuwige gesukkel ongemerkt deel van m'n dagelijks leven geworden is, een gewoonte. Zodanig overgenomen door Overleven vergat ik te Leven... en te dromen.
Niet dat ik veel meer zou kopen dan nu, maar hoe fijn zou het zijn om eens zonder angst een euro tekort te komen aan de kassa te staan bij de wekelijks inkopen... Hoe fijn zou het zijn om na zoveel jaren nog eens gewoon om een nieuwe outfit te kunnen gaan shoppen, of voor nieuwe schoenen... Hoe fijn zou het zijn om mezelf weer eens met regelmaat een bloemetje te kunnen meebrengen, of een boek... En zonder zorgen hulp te kunnen inschakelen voor een échte goede gezondheid... En stel je voor dat ik mezelf eens iets van grotere orde zou kunnen gunnen: een nieuwe matras, nieuwe gordijnen,... of een dagje naar zee, mét zakgeld. Of dat ik zou kunnen sparen, voor nieuwe ramen bijvoorbeeld, of ooit een autootje...
Uiteraard mag ik er trots op zijn dat het me telkens wel weer ongeveer lukt rond te komen met eigenlijk altijd een serieus stuk te weinig. Tevreden en gelukkig zijn met eenvoudige dingen en kleine vreugdes, da's mooi, maar 't mag het streven naar 'beter' niet doen vergeten of in de weg staan.
Misschien is het hoog tijd om al die creativiteit, waarmee nu hoofdzakelijk gezocht wordt naar nieuwe mogelijkheden de buikriem nóg verder aan te halen, eens te gaan gebruiken om uit die verdovende sleur, die immer neerwaartse spiraal, los te breken. Hoe, dat weet ik nog niet, maar het probleem onder ogen zien is 't begin van de oplossing, hé.
Ik geef mezelf hierbij de toestemming rijk te worden, op àlle soorten manieren! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten