Toen ik een paar uur later richting tram wandelde kwamen er, opgewarmd door de stralende zon en geserveerd door het lentebriesje, van alle kanten verrassend veel bloemengeuren op me af. En geloof me, ik vind het best wel lastig om stevig rechtdoor te blijven wandelen als ik door m'n neus telkens weer op een heerlijk zijspoor word gezet.
Snuffelend in de wind probeerde ik de verschillende luchtjes thuis te brengen. 'k Herkende alvast vleugjes narcissen, viburnum, magnolia, mahonie en zelfs al een beetje jasmijn. Dat ik niet alle lentebloeiers thuis kon brengen maakte het alleen maar boeiender.
Eens buiten de stad vermengde het boeket van bloemenparfums zich met de meer aardse aroma's van gedroogde koemest en vers gemaaid gras. En met het hete-stoeptegels-luchtje en een vleugje barbecuerook in de wind kon je al volop zomer inademen.
Met volle teugen genietend zette ik m'n reukorgaan wagenwijd open om al die heerlijke geurigheid diep in me te laten doordringen...
En dat had ik misschien beter met iets minder overgave gedaan...
Op de bus naar huis werd mijn snufferd genadeloos gebombardeerd met de overweldigende odeur van in zweet zwemmende open-hemdjes-oksels en onfris vochtige sandaal-voeten, waarvan ik in al m'n enthousiasme, uiteraard, het bestaan totaal vergeten was.
Vermoedelijk hoog tijd dus om naast de zonnebril ook weer een flesje eau de cologne in m'n handtas te steken... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten