Klein beetje ziek, klein beetje genieten...

Al een week opgestaan met een rauwe keel en zere klieren. Spierpijntjes, elke ochtend opnieuw. Pijnlijke oren, nu al een paar dagen. Af en toe een beetje mottig. Af en toe ook dat ietsiepietsie koorts. En sinds eergisteren een lijf dat maar niet kan beslissen of het nu te warm of te koud heeft. 
Misschien is het vermoeidheid, misschien is het stress, misschien zijn het zorgen. Of misschien ben ik, heel gewoon, een klein beetje ziekjes.
En da's niet fijn als je moet gaan werken, want dat werkt niet mee, hé.
Maar vandaag is het weekend, en dus is het anders. Als je niet percé vanalles dringend moét, dan kan je je eventjes totaal overgeven aan je niet honderd procent voelen, dan mag dat, voor een dagje of zo.
'k Geef toe dat ik me er na een paar uurtjes wel lichtjes schuldig over voel, en dan toch maar even een wasmachine aan zet of snel de afwas doe, maar verder gebruik ik nu het, volgens mij, meest oprechte en geldige excuus om in pyjama als een slome slak van de zetel naar het bed te sloffen, en ook even naar 't bad, maar dan zonder pyjama natuurlijk, en me als een echte luiaard over te geven aan languit liggende en lui hangend, ergens tussen waken en slapen, uitsluitende thee slurpend, vogeltjes en televisie kijkend, internet scrollend en poezen flodderend, al de uren van de dag door te brengen. En dus geef ik me er met overgave aan over.
Af en toe een heel klein beetje ziekjes zijn en er dan stiekem ook een heel klein beetje van genieten, dat moet kunnen, toch? ;-)