Maar er wonen er hier in het appartement ook twee die dat écht wél gewoon kunnen worden, denk ik, die constante aanwezigheid van hun favoriete knuffel- en snoepjesuitdeelster!... Poekie en Pompon laten zich de beschikbaarheid, 24 uur op 24, 7 dagen op 7, van hun poezenmevrouwtje absoluut en overduidelijk welgevallen, zij het elk op z'n compleet eigen manier.
Grote dikke wollebol Pompon misbruikt de hele situatie met een ongeremde schaamteloosheid. Hij strekt zich prinsheerlijk uit op alle denkbare doch uitsluitend bijzonder comfortabele plaatsen vanwaar ik hem zeker en vast en ten allen tijde zeer goed kan zien liggen z'n best doend om onweerstaanbaar schattig te zijn. Waarna hij zich dan, zoals te verwachten viel, uitgebreid koestert in de verhoopte overvloed aan strelingen en knuffels. Want hij wéét dat hij hartveroverend snoezig is, en zacht, en lief... en daar bedient hij zich dus maar wat graag van. Van puur genot ronkt hij het hele huis bij elkaar, en valt dan, toch voor een tijdje, als een blok in de diepe slaap der onschuldigen.
En élk uur van de dag is voor hem het juiste moment. Niet wakker? Dan wekt hij me wel even met een zachte tik van een fluwelen pootje tegen m'n neus, of hij nestelt zich, plof, zogezegd totaal per abuis, luid spinnend op het hoofdkussen, half op m'n hoofd, meestal met z'n pootjes in de lucht, z'n staart in m'n gezicht, en dan maar tevreden kneden met die poezenvoetjes om mij duidelijk te maken dat hij toch zoooooo'n lieverdje is en nog zoooooooooveel aaitjes verdiend, liefst over z'n donzige buikje, zelfs in het holst van de nacht...
Slanke, energieke en bijzonder slimme Poekie zit helemaal anders in elkaar. Een paar dagen lang bestudeerde hij de van de gewone routine afwijkende toestand. Voor hem was het overduidelijk dat er iets niet klopte. Met z'n kopke schuin, zoals hij dat vaak doet, zo koddig en vertederend, sloeg hij me uren lang gade. Hij dacht diep over alles na, dat kon je echt zien, en besloot toen dat er voor mij gezorgd moest worden. In poezenstijl.
Nu hangt Poekie de hele dag lang hondstrouw altijd wel ergens in m'n buurt. Hij dut een beetje, met één oog open, in het mandje naast m'n bureau als ik aan de computer werk, hij heeft ineens ook iets te doen in de keuken als ik mezelf een kopje koffie maak, zit steevast op de rand van de lavabo als ik douch en kruipt knusjes mee onder de zachte deken in de zetel als ik televisie kijk.
Als vanzelfsprekend waakt hij ook over me als ik slaap. Soms vanop de hoge kleerkast of de warme vensterbank. Soms nestelt hij zich naast me in bed en houdt met 2 voorzichtige pootjes m'n arm of been geruststellend vast. Of hij posteert zich, prachtig als een perfecte sfinx, volledig alert en klaar om elke mogelijke dreiging af te slaan, al is het Pompon maar, op het voeteneind of bovenop m'n door in- en uitademen bewegende buik.
En hij tracht me op te vrolijken met kadootjes. Bijna elke dag ontwaak ik met een aantal kleurige pluchen muisjes, een handvol elastiekjes in verschillende afmetingen, en af en toe ook met één of 2 voetballen van Pompon, tussen m'n lakens en dekens. Als ik in de zetel zit amuseert hij mij, en allicht ook zichzelf, met het apporteren van z'n collectie geliefde rekkerkes. Urenlang mag ik ze vanuit de sofa voor hem door de kamer schieten, hij blijft ze, tot het etenstijd is of de slaap hem even overmand, vrolijk huppelend netjes terugbrengen.
'Elk nadeel heb z'n voordeel', zei voetballer Johan Cruijff, en daarin zullen die twee totaal relaxte en onmiskenbaar overgelukkige wollige viervoeters Poekie en Pompon hem bij deze met plezier overschot van gelijk geven! :-)
