'k Ging meteen nieuwsgierig zitten bladeren in alles wat er in Antwerpen mogelijk was, want zo zonder auto ga je niet even hapjes eten aan den andere kant van België, hé. Allé, ikke toch niet.
En uiteraard zou beste vriend Roger met me mee mogen.
Maar ondertussen was het er nog niet van gekomen om eens te gaan.
En die bon verviel eind maart. Snel werd er in onze beide agenda's een datum geforceerd en verheugd om het komende uitje trachtte ik het uitverkoren restaurant te reserveren... dat niet meer bleek te bestaan.
Geen probleem, op naar nummer 2 op het verlanglijstje!...
Wel, geloof het of geloof het niet: élke eettent waarvan het aanbod ons enigszinds aanstond was 'out of business'.
Een beetje teleurgesteld, maar vastberaden die bon niet bij 't oud papier te moeten leggen, gaf ik hem door aan een lieve vriendin die een weekendje Limburg geboekt had. Misschien bestonden de restaurants dààr nog wel, hé.
En wat ik volledig over het hoofd gezien had, mezelf beperkend tot Antwerpen, was dat je in die andere provincie met diezelfde bon gewoon een kadomand lekkers aan huis kon laten leveren!...
Tja, niks aan te doen, gegeven is gegeven, vond ik, ze kon er maar blij en verwend mee zijn. Je misgunt je vriendin niets, hé.
Maar zij misgunde mij blijkbaar ook niets, want vanochtend zette ze met een vrolijke zwier en een brede lach een met fragiel-plakband toegeplakte kartonnen doos voor me neer. "Voilà, 't is aangekomen, en 't is niks dat ik wil hebben! Behalve het mandje, voor m'n dochter, als je dat niet erg vindt".
Zo genieten we dit weekend, totaal onverwacht, alweer van verwennerijtjes! Voor mij al het lekkers en ritselfoliepapier mét linten en strikjes voor de poezen. Heerlijk toch. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten