M'n broer bracht hem, en ik moest even blokje rond om hem via de garage in de kelder te zetten.
'k Ben erg verknocht aan m'n ouwe trouwe stalen ros, al meer dan 35 jaar dezelfde, maar mijn broer verzekerde me dat ik met déze "nogal ne gang zou gaan!"
Dus ik dacht: "waarom niet meteen proberen!".
'k Was geen meter ver of ik gíng inderdaad nogal ne gang:
de fietsband en den tube van het voorwiel knalden er ineens af!
Bijna m'n mooie nieuwe gebit naar de knoppen!...
Nog een beetje bibberend van de schrik, half de fiets dragend, half met een blob-blob-blob-wiel rijdend, ben ik er mee tot in de parking gesukkeld.
Niet echt leuk, hé...
Trekkend en sleurend aan de nukkige tweewieler kwam ik 2 straatjes verder een oud-collega van mijn laatste ex tegen.
Dolblij van me te zien, dolblij da't goed met me gaat, en in onverbloemde taal z'n oud-collega, mijn ex dus, uitmakend voor een enórme dommerik en lomperik. Hoe had die het toch in z'n hoofd gehaald, mij zo beneden alle peil te behandelen, de vrouw waar toch iedereen dol op was en die zo geweldig voor hem en iedereen anders zorgde...
Stiekem wel leuk, hé...
Nieuwe fiets, accident en compliment.
Ge ziet het, alles is in evenwicht, hé. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten