Ik hoor het m'n moeder en m'n grootmoeder nog zingen.
Eén keer per jaar komt den Heilige Jozef uit de kast en mag hij heel de maand maart naast het beeldje van zijn vrouw staan.
En vandaag, 19 maart, is het de feestdag van deze bijzondere timmerman en patroonheilige van echtgenoten en het huisgezin.
In Antwerpen is het daarom ook vaderdag.
Daar werd in onze familie toch altijd bij stilgestaan. Toen wij kinderen kleiner waren wat meer, met zelfgemaakte geschenkjes en zo, maar de laatste jaren toch minstens nog met een telefoontje of een blitzbezoekje.
Ik hoor onze va trouwens nog altijd schalks en met een vette knipoog vertellen dat hij als uitstapje op z'n feestdag weer eens een keertje met ons moe naar Nederland had 'mogen' rijden... :-)
Maar nu vader niet meer tastbaar aanwezig is, wat doe je dan met zo'n dag?...
Zowiezo is en blijft hij voor altijd mijn vader, hé.
En ik heb zoveel van hem geleerd en er zijn zovele fantastische momenten geweest om blijvend te koesteren dat ik hem ook nu nog steeds wil vieren!
Weet je wat, va, ik begin bij deze een nieuwe traditie en drink vanavond uit één van die bijzondere trappistglazen van jouw verzameling, die nu in mijn vitrinekast staan, een lekkere Trippel!
Op jouw leven en al die mooie herinneringen: schol! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten