Mug.

"Nondedoemme, kunt ge niet ergens anders den ambetanterik gaan uithangen?!" ergerde ik mezelf. In de ondergaande zon aan de halte wachtend op de bus zoemde er een grote mug rond m'n hoofd.
Ondanks m'n handengeflapper; de voorbijrijdende automobilisten zullen vermoedelijk ook wel gedacht hebben dat er een steekje aan me los zit; bleef hij (of zij, uiteraard) halsstarrig proberen ergens op m'n gezicht te landen.
Eenmaal op de bus, opgelucht zuchtend, verlost van het beestje dat achter bleef bij de halte voor een volgende wachtende of zo, kwam ik tot inzicht. Een dansende mug in de avondzon, da's verdorie óók een teken van de nakende lente waar we zo naar uitkijken!
Bij deze mijn excuses voor m'n ongeduld en hoera voor jou, beste mug!!! :-)