Kristina haalt zichzelf weer in.

"Nondepitjes, alwéér een week voorbij!..." "Aaargh, alweer een máánd voorbij!..." zuchtte ik ergens in oktober en november van vorig jaar nog wreed geambeteerd. Om de één of andere reden lukte het me steeds maar niet om weer eens een blogje gepubliceerd te krijgen. O, inspiratie zát, hoor, dat was zeker het probleem niet. En schrijflust in overvloed ook, je mag gerust zijn. Alleen namen steeds opnieuw zoveel dringendere of belangrijkere zaken m'n dagen en vooral m'n energie over, en zo schoof het schrijven op de achtergrond. Telkens ik nog maar dúrfde te denken: "Ja! Nú ga ik aan de slag, dit is hét moment!!!", ging de telefoon of de deurbel, liep er een mail of sms binnen, en hop: 't moment was alweer voorbij... En de frustratie daarrond maakte, met het toenemen van de druk en de stress, die onlosmakelijk bij de kerstconcertvoorbereidingen hoort, plaats voor berusting. Tja, ook mijn dagen hebben maar 24 uren, en slecht een paar van die uren staat m'n vaak zo pijnlijke lijf me toe om ook daadwerkelijk dingen op een respectabele manier te verwezenlijken of rond te krijgen. Het is gewoon niet anders. 
Vaak zijn de meest doodgewone huishoudbezigheden al een hele strijd voor me. Gooi daar bovenop wat hoognodige verbouwingskes aan m'n appartement, links en rechts toch nog eens een paar dagen werken als receptioniste-ad-interim, een paar last minute zangdingetjes, plus heel af en toe toch ook nog iets van een sociaal leven (lees: babbel bij de koffie met een vriendin bij mij aan de tafel), en je snapt meteen dat het schrijven, tot m'n eigen grote verdriet, even totáál in de verdrukking kwam. Een heel pak blogjes, sommigen zo goed als af, raakten net niet helemaal volledig, daardoor uiteraard ook niet gepubliceerd, en een groot deel van hen is bijgevolg ondertussen ook dik 'vijgen na Pasen', vrees ik... 
Ja, sinds het stilvallen van de publicatie van m'n schrijfsels, ergens halverwege oktober, ontstond er hier dus echt een hele file van vertelsels-in-afwachting-van, zelfs ik vond en vind het een indrukwekkende hoeveelheid onaf werk. "Zonde", zuchtte ik, "echt zonde. Zowel van mijn schrijfgenot als van jullie (mogelijke) leesplezier..." "En wie weet hoeveel trouwe lezers er ondertussen ook al afgehaakt zijn, nu er maar steeds niets nieuws meer tevoorschijn kwam...", dacht ik er nog een beetje verdrietig achteraan.
Maar, met het nog steeds als vanzelfsprekend uit mijn geest ontspruiten van altijd weer nieuwe leuk te vertellen belevenissen en bedenkingen -al dan niet meteen volledig uitgeschreven in m'n immer parate notitieboek, of in grote lijnen met beknopte bewoording in de vlucht ergens neer gekribbeld- groeide het ideetje van een soort 'inhaalmanoeuvre'. Gewoon aan zo hoog mogelijk tempo alles, ongeacht datum, seizoen of toepasselijkheid, echt, écht, álles dus, boem pats knal achter elkaar af werken en publiceren. Kort door de bocht. Aanpakken die handel, en verwerken! Klaar. Ja, zo'n schrijf- en leesmarathon... Hoe meer ik erover na dacht, hoe meer het in mijn brein rond tolde, hoe meer het idee me aan stond!
De laatste paperassen van de papierberg van de kerstconcerten zijn ondertussen in orde en aan de kant, de ontelbare nieuwjaarswensen beantwoord, en voorlopig heb ik nog geen andere 'grootse' plannen in 't vooruitzicht... Goh, nú zou het toch moeten lukken! En al zijn m'n 'actieve' uren opnieuw bijzonder beperkt door nieuwe alles-overheersende pijn met dank aan die verschuivende nekwervels van mij, ik laat de lagen stof hier in huis gewoon liggen waar ze neervielen, knijp goed geweten niet één oog, maar zelfs m'n beide oogjes toe wat m'n -ook voor mij ondertussen ongemakkelijk aanvoelend- rommelige interieur betreft en... ik gun het mezelf van harte om nu eens eerst en vooral mijn héle verhalenachterstand in te halen! Voilà! Als dat geen goed besluit is, dan weet ik het ook niet meer, hoor. Je zou het warempel een waar 'nieuwjaarsvoornemen' kunnen noemen!
En zie hier: bij deze ben ik er dus aan begonnen. En jij bent hierbij meteen ook verwittigd. Leg je leesbril maar al klaar en plan links en rechts alvast een verhaaltjeskwartiertje in je agenda, want: 'operatie bijwerking' begint hier en nu! Kristina haalt zichzelf weer in. Joehoe! ;-)