Zoals ondertussen vermoedelijk reeds algemeen geweten, ben ik de vrolijke bezitter van een hoofdzakelijk roze slaapkamer. Voorlopig is het plafond nog wit en zijn de kasten en de vloer nog houtkleurig, maar verder is het een echte '50 tinten roze' kamer. (Daar schreef ik trouwens ooit al eens over, in het blogje 'Het roze genot.') De muren van deze kamer verfde ik in een warm oud-roze en ééntje in een heerlijk cerise. De lakens van het bed, de uitgebreide hoeveel kussenslopen en fluwijnen, de grote overtrek van het dekbed, de zachte knuffeldekentjes en de al wat verweerde poezendekentjes, kortom al het 'beddengoed', het is een fraaie collectie roze tintjes. Prachtig diep-roze zijn de lichtdichte, in streelzachte suède gordijnen, al enige tijd terug vakkundig door mijn moeder volledig op maat gemaakt voor mij. (Waarover je kan lezen in het verhaaltje 'Suède duisternis.') De matjes op de vloer verwarmen m'n voeten in fuchsia. De twee poezen steken met hun donkere stukjes vacht fraai af bij het lichte baby-roze van hun dikke fluffy vensterbank-poezen-matjes. De collectie bloempotjes op de vensterbank is natuurlijk ook hoofdzakelijk roze. In tweedehandswinkels en op rommelmarkten blijf ik speuren naar cache-pots in de gepaste maat en de juiste kleur om dat pottenrijtje 'compleet' te krijgen. Al de decoratie-frullekes in de kamer, jawel: ook zoveel tintjes roze. Behalve mijn verzameling schelpen dan, al wil hier en daar ook wel eens één van die gekoesterde kleinoden vrolijk pronken met een leuk roze streepje of een glanzende roze binnenkant.
Allé, om maar te zeggen: 't is een roze kamer. U snapt het plaatje, u ziet het -mogelijk tot uw grote afgrijzen- misschien zelfs al helemaal voor u. Alleszins, ik ben er gelukkig mee, met mijn roze bonbondoosslaapkamer. Slecht één ding bleef al die jaren, sinds ik hierheen verhuisde, een doorn in het oog: de enorme radiator!
Het verwarmingselement dat over de volledige lengte van de kamer onder de vensterbank hangt, raakte tot nu toe nog niet aangepast naar het gewenste kleurenpalet. In z'n vuil-beige, wat naar grijs neigende, versleten en verweerde uiterlijk paste hij totáál niet in het plaatje. Zoals alle radiators in huis eigenlijk...
Geen idee waar het vandaan kwam, maar op een doodgewone herfstdag, half oktober, was ik daar ineens vo-lle-dig klaar mee. Er moést en zóu geverfd worden, en wel nú onmiddellijk. Op naar de doe-het-zelf-zaak dus!
"In wélke kleur wil u radiatorverf??!!??" vroeg de winkelbediende tot 3 maal toe, overlopend van verbazing. "Róze?! Fel róze?! En gróen?! Grasgróen?!" Zonder verpinken bevestigde ik m'n verfwensen. "Tja," zuchtte de man met een duidelijk 'die heeft een steekje los'-idee over mij, "radiatorverf komt uitsluitend in wit en beige. Andere kleuren zult u dus geheel zelf moeten mixen met universele verfkleuring." Oké, geen probleem voor mij, dus ik verliet geheel tevreden de winkel met twee blikken witte radiatorverf, plus de nodige kleine tubes om uit dat wit iets meer eigenwijze kleuren te fabriceren.
Omdat die meneer uit de doe-het-zelf-zaak me verwittigde dat de kleuring uit die kleine tubes echt zeer sterk was, ging ik uiterst voorzichtig aan het werk. Eén drupje rood bij het wit, stevig mengen, en... geen enkel verschil. Tien drupjes rood bij het wit, stevig mengen, en... amper een hint van roze. De halve tube rood bij het wit, stevig mengen, en... iets dat op babyroze leek, maar nog mijlenver verwijderd was van het diepe roze dat ik wenste. Lichtjes geïrriteerd kneep ik de volledige tube rood verder leeg in de pot witte verf en kwakte er meteen ook de helft van de volgende tube bij. Voilà, dat trok tenminste op roze! Maar echt perfect vond ik het toch ook weer niet. Er ontbrak nog iets aan, iets dat de kleur een beetje meer naar 'oud' roze of zacht fuchsia zou brengen. Voorzichtig mixte ik er een paar druppels blauw onder. Ja, hoera, dat ging direct de goede kant uit. Nog even een heel klein beetje meer... 'Plons', daar bloepte ongewild een afschuwelijk dikke klodder blauw bij mijn bijna perfecte mengsel! Aaaargh, nu was de verf páárs!!! Verdorie, verdorie toch, zo totaal fout!
Bon, frustratie alom, u ziet het al voor u. Doch na even wat afkoeltijd kreeg ik met enig gevloek, een pak gebedjes, wanhopig gepruts en vooral veel gemix die paarse flater dan toch nog omgetoverd tot een bruikbaar soort lila-roze met een lichte grijze inslag. Oef. Eigenlijk was het mengen van de verf veel lastiger dan het schilderen van die radiator zelf! Dat klusje -twee keurige lagen, perfect afgewerkt zonder strepen of overgeslagen stukjes en geen spatje gemorst op de vloer- klaarde ik in recordtempo. 't Is proper, 't ziet er prima uit, en 'k ben tevreden met m'n eindelijk in de roze slaapkamer passende roze radiator. 💗
Maar om dat vrolijke grasgroen eens te beginnen mengen, ter opfleuring van de verwarmingselementen in de woonkamer, daar heb ik me tot op heden nog nét niet heldhaftig genoeg voor gevoeld... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten