"Juffrouw, voeten op de bank, doet u dat thuis ook? Dat kan u 75 euro boete kosten! Volgens mij kunt u dat geld wel op een betere manier gebruiken!"
"Op de tram wordt niet gegeten, mevrouw. Stop dat broodje snel weer weg in uw tas en stap gerust aan de volgende halte af om op een bankje op het perron verder te eten."
"Jongeman, dat ge uw eigen oren om zeep helpt met die oorverdovende muziek, da's erg genoeg, maar ge moet uw medereizigers er niet ook nog eens mee lastig vallen. Zet het geluid maar snel een heel stuk stiller!"
"Ook ne goedemorgen meneer! Dat u op dit vroege uur al een halve liter bier wenst te drinken, dat moet u weten, dat zijn mijn zaken niet, maar niet op de tram! Volgende halte: in de vuilbak er mee aub!"
De kleine, redelijk bolle mevrouw, kort haar en bril, in een niet echt goed zittend De-Lijn-uniform, met blinkende badge op de borst en piepende walkietalkie aan de riem, stapte vinnig en fluks, op haar duidelijk zeer comfortabele schoenen, heen en weer van vooraan in de tram naar helemaal achteraan en terug. En iedereen die op de één of andere manier de huisregels van het openbaar vervoer overtrad werd streng en kordaat maar tegelijkertijd ook absoluut beleefd en vriendelijk door haar aangesproken.
Door de mengeling van haar charisma en het moederkloekgevoel straalde ze op een erg fijne manier een niet te ontkennen gezag uit. Torenhoge potige kerels, eigenwijze oude madammekes, zelfs de meest tegendraadse hangjongeren,... Iedereen, van welke afkomst, taal of leeftijd dan ook, ze gehoorzaamden allemaal zonder morren.
En ik vond het heerlijk. Ik vond het fan-tas-tisch!
Eigenlijk zouden mensen uit zichzelf genoeg fatsoen en opvoeding moeten hebben om zich aangenaam en respectvol te gedragen in openbare ruimtes, zeker als je zo dicht op elkaar zit als in een tram of een bus, en ik denk vaak "allé, dit kàn toch écht niet meer!..." maar zwijg uit angst er nog een pak rammel bovenop te krijgen...
Mijn ontzag voor deze mevrouw was dus groot.
Liefst had ik haar een enthousiaste staande ovatie gegeven onder luid 'hoera' en 'bravo' geroep, maar dat heb ik bij nader inzien toch maar gelaten: ze zou me zeker en vast vriendelijk maar streng op m'n plaats gezet hebben wegens openbare ordeverstoring en geluidsoverlast... hihi ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten