Gisterenochtend stond, door een virus van een vriendin, mijn Facebook tijdlijn boordevol keiharde porno. En al moest ik toch ook eventjes met m'n ogen knipperen zo vroeg in de morgen en op m'n nuchtere maag, de algemene walging van vrienden en kennissen verbaasde me echt.
Mij persoonlijk laat het namelijk volledig koud. Die beelden zijn voor mij puur een kwestie van 'gaatjes vullen'. Daarmee is echt alles gezegd.
Iedereen met een gezonde nieuwsgierigheid heeft zeker en vast ook al wel eens zulke filmpjes bekeken. En zeg nu zelf: als je er ééntje gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Zelfde scenario, zelfde expliciete shots, zelfde onwerkelijke lichamen. Hard, koud, afstandelijk, mechanisch, gevoelsloos.
Maar da's uiteraard maar mijn mening, ik, de eeuwige romanticus.
Het zou vermoedelijk niet zo'n booming business zijn mochten zoveel anderen er niet wél iets aan hebben...
Voor mij heeft wat er te zien is in die clips dus in de verste verte niets te maken met 'de liefde bedrijven'.
Ja, ik weet het, ik ben misschien wat ouderwets en niet echt meer mee met de tijd, maar ik verwacht nog steeds goeie ouwe degelijke hofmakerij vooraleer ik met iemand onder (of wie weet 'op' uiteraard) de dekens kruip. Hand in hand wandelen, lekker kussen, warm knuffelen, samen lachen, samen eten... Al die fijne dingen eerst. En liefst heel veel.
En dat wil niet zeggen dat ik een grote softy en super saai ben wat sex betreft, in tegendeel, alles kan, geloof me maar, maar lichamelijke intimiteit, hangt voor mij onlosmakelijk vast aan oprecht liefhebben, diep vertrouwen en geestelijk intimiteit. En er moet humor bij zijn, zeker weten. Niets zo fijn als een bedpartner die je in een deuk legt met z'n zotte kuren.
Misschien komt het door dit wenslijstje dat die intimiteit al erg lang geen deel meer uitmaakt van mijn leven. Wie heeft dat er tegenwoordig nog voor over, zeker voor een eigenwijze vrouw op leeftijd met een ietwat te zwaar lichaam waar aan alle kanten wel iets blubbert, wiebelt en flubbert...
En als er al eens een leuke vent passeert die ik maar wat graag 'tegen mijn gilet zou willen trekken', dan is die 1. of gelukkig getrouwd (en daar zit ík niet mee, maar z'n vrouw gaat me dat zeker en vast kwalijk nemen), 2. minstens 10 jaar jonger (en daar zit ik ook ook niet mee, maar 'k kan me moeilijk voorstellen dat die écht geïnteresseerd zouden zijn), of 3. homo (en daar is geen beginnen aan, maar dat zijn wel m'n allerbeste maatjes...). hihi
Tja, 't is alles of niks met mij... Behalve de knuffels van m'n lieve poezelige venten Poekie en Pompon valt er de komende tijd in m'n bed misschien weinig te beleven, maar je weet maar nooit dat de juiste man m'n pad toch ooit nog kruist, hé. Het hoeft er maar ééntje te zijn... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten