Wie het schoentje past...

Ooit heb ik ze voor de lol eens een keer geteld, alle schoenen in mijn kast. Pumps in alle hoogten en kleuren, ballerina's voor alle seizoenen, sandaaltjes met de meest mogelijke en onmogelijke bandjes, zowel praktische als elegante botten, korte laarsjes voor als je niet goed weet wat je wil, stoere bottinekes, concertglitterschoenen met gigantische hakken, allerlei plezante slefferkes voor de snelle aanschiet, zachte pantoffels voor koude dagen die leuk onder pyjama's en kamerjassen passen en één paar stokoude donkergroene trouwe tuingalochen... 
Het totaal tikte die dag af op wel 89 paar! 
Een mix van verbazing, schaamte, afgrijzen, blijheid, trots en een gevoel van eindeloze rijkdom maar ook verspilling vervulde me. En was dat wel normaal, zoveel schoenen? Of had ik misschien een probleem?...
Ik telde ze nooit meer sinds die dag. Vermoedelijk is de berg tegenwoordig iets minder groot. Met m'n verhuis schonk ik een behoorlijk stuk van de verzameling weg. Maar heel zeker weet ik het dus niet...
Een groot fortuin zit er zeker en vast niet in, in deze collectie: niets is heerlijker dan koopjes uit te snuffelen in de allergoedkoopste achterbuurtwinkeltjes. Het fenomenale budget dat aan een nieuw paar schoenen besteed werd lag zelden hoger dan 15 euro. En dan loop ik daar toch een jaar of 5 mee, hoor! Goed zorgen voor je spullen en waarderen wat je hebt, dat helpt enorm. Het is niet de prijs die de waarde voor mij bepaald, maar hoe dol ik op het schoeisel ben. Daarom hebben bijzonder exemplaren met uitzonderlijke herinneringen een blijvende plek in het opbergmeubel, al worden ze vermoedelijk nooit meer gedragen. 
Hoe zuinig je er ook op bent, hoe goed je er ook voor zorgt, schoeisel verslijt uiteindelijk toch en dus moet je op zeker moment zeer geliefde voetentooi vervangen. En ook dat brengt gemengde gevoelens mee: verdriet, om het afscheid van trouwe metgezellen die toch zo fantastisch bij die ene bepaalde outfit pasten, gemengd met de vreugde van het shoppen-zoeken-vinden. En uiteraard ook de frustratie, als de mode weer zo is dat je vreest systematisch over je eigen voeten te vallen, of als dat ene paar hemels mooie pumps, die zo geweldig comfortabel zitten, in de verste verte niet in je budget passen...
Behalve de aankoop eind vorig jaar van die praktische laarsjes die me door de winter hielpen, cadeautje van een gulle weldoener (dat telt niet echt mee, hé, toch?) dateert m'n laatste shoeshoppinguitstap van lang geleden.
Gisteren ondernam ik voor 't eerst in jaren nog eens een poging een aantal afgetrapte exemplaren te vervangen, kwestie van 'zomerklaar' te geraken.
De buit was mager, maar hoera, ik trippel toch weer een tijdje vrolijk geschoeid rond dankzij die 5 paar betaalbaar nieuw fraais, dat, ondanks alles, toch z'n weg vond naar mijn hart, mijn kast en natuurlijk ook naar mijn voeten. 
Nu nog een keertje die kast in kwestie uitmesten en ordenen... Maar da's voor morgen. Of zo. Vandaag paradeer ik met prinsessenallures als een heruitgevonden nieuwe vrouw trots heen en weer langst de grote spiegel. Wat een nieuw paar schoenen al niet doet. :-)