Een kleine twee jaar geleden schreef ik reeds over het geliefde zeetje, in het blogje 'De zee', en daar stond toen al de tekst van dit liedje bij.
De zee en het strand zijn voor mij altijd al, al van toen ik er als vierjarig kind voor het eerst met de familie op vakantie uitstap naar toe ging, een plek van puur geluk, waar ik moeiteloos tot rust kom en alles wat zwaar en belastend op m'n schouders rust als vanzelf van me af glijdt. Maar... 't is jammer genoeg al zovele jaren absoluut niet vanzelfsprekend voor mij om eens een dagje tot aan de kust te geraken...
Daarom tover ik langzaam maar zeker mijn toilet hier in het appartement om tot 'privé hokje in de duinen, met een zelf gefotografeerd en bewerkt minipanorama van 't strand en de zee' als uitzicht. 't Is nog steeds een onaf kunstig klusje (de muurschildering is slechts half klaar), maar dat maakt niet uit, langzaam gaat ook. En ondanks het nog niet volledig klaar zijn, geniet ik sowieso toch weer elke dag een paar keer van mijn 'strandbezoek'. Daar mag je 100% zeker van zijn!
Nu we voorlopig absoluut niet meer naar zee mogen, en dat zelfs vermoedelijk ook niet eens meer nog dit jaar opnieuw zal kunnen, ben ik natuurlijk extra blij met mij verrassende kleinste kamertje. En hoe fantastisch is dit: ik had meteen het ideale decor om, met enige heimwee naar zowel lang vervlogen tijden als naar wat ik misschien ooit nog aan moois ga mogen beleven aan die nu zo onbereikbare kust, dit -volgens mij nog altijd één van de allermooiste liedjes rond dit thema; met dank aan Will Ferdy voor de tekst-, over die geliefde zee in te zingen. ♥️
Rechtstreekse link naar dit nummer op YouTube: klik hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten