Zo'n minuscuul, ietsiepietsie maar ontzettend warm verhaaltje uit een ver verleden, lang voor mijn 'echte' blogjes, dat mag ter afwisseling ook wel eens, hé. En hoe kort het ook is, er zit zoveel 'verhaal' in. Het had het begin van een spannende roman kunnen zijn, of de inspiratie voor een volledige film. Er valt immers nog zoveel nog tussen de lijnen te lezen... Maar, net zo goed volstaan deze paar woorden, en is hiermee alles al verteld... Daarover mag jij zelf beslissen. En hoe het ook zij, wat je er ook van denkt of vindt: sowieso schreef ik, vandaag exact 8 jaar geleden, 17 februari 2012, met een ontzettend brede glimlach de volgende lijnen neer op mijn Facebookpagina.
"Alice, zo een zeldzame échte dame, ik schat haar een jaar of 75, zit regelmatig op dezelfde bus als ik. Haar sneeuwwitte haren steeds feestelijk in een kapsel uit dezelfde eeuw als het mijne...
Vandaag had ik eindelijk de moed om haar eens aan te spreken. En dat maakte haar oprecht heel blij!
Daar reden zij dan: allebei de handtas op schoot, handschoentjes en paraplu, keurig verzorgd en gekapt, de ene al wat ouder, de andere nog iets jonger.
Ge zou er een foto van moeten kunnen maken...
Twee dames op een bus." ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten