Tja, dit jaar dus geen kerstconcerten. Iets voorbij half november viel het verdikt: het gemeentebestuur van Wijnegem besloot niet te wachten op beslissingen van federale of Vlaamse overheden, en annuleerden voor de rest van het jaar 2020 werkelijk alle soorten activiteiten waarbij mensen in groep, groot of klein, dat maakte niet uit, samenkomen. Het bijzonder warme en meevoelende mailbericht van de verantwoordelijke van GC 't Gasthuis (ons jaarlijkse kersttheater) wist verder nog te vertellen dat het gemeentebestuur met deze resolutie mee ging in de lijn van de beslissingen van de gouverneur om "alle kerstmarkten, winterdorpen en schaatspistes tot en met 31 januari 2021 te verbieden". Het telefoontje met woordkunstenaar, concertpartner en vriend Roger, dat uiteraard onmiddellijk op het lezen van dit nieuws volgde, begon daardoor met mijn ondertussen bijna beroemde en al vaak opnieuw gebruikte kolderieke uitspraak: "Roger, 'k was er niet van op de hoogte, maar blijkbaar zijn wij een schaatsbaan geworden!!!"
Het zou een dikke vette leugen zijn, mocht ik hier gaan zitten beweren dat we die cancel niet hadden zien aankomen. Nee, het had steeds in ons achterhoofd gezeten. Maar de beslissing viel toch veel eerder dan we voor mogelijk hielden. Zeker omdat we het hele concept van onze kerstshows minutieus doordacht en met heel veel zorg en bezorgdheid over zowel de medewerkers als het publiek aangepast hadden naar de zo veiligst mogelijke vorm. Bovendien beperkten we ook het programma, zowel in inhoud als in lengte, zodat we ons vooraf niet al te pletter gestudeerd en geoefend zouden hebben aan god mag weten welke ingewikkelde nieuwe werken, om dan alsnog de hele zaak in de vergeethoek te moeten droppen...
Financieel ging er weinig of niks verloren aan de annulatie. Als je concerten met een zeer strikt minimum aan zowat absoluut alles organiseert, dan zijn er automatisch zo goed als geen kosten. Sponsors zaten zelf zonder centen en de ticketverkoop was nog maar net gestart, dus er moest helemaal niets terugbetaald. De kostuums van de voorbije jaren zouden opnieuw gebruikt worden, net zoals de partituren, decorstukken en gadgets. En het drukwerk was nog niet besteld. Simpel dus.
Ook emotioneel waren we eigenlijk wel voorbereid op een mogelijke canceling, al blijft er natuurlijk altijd dat kleine sprankje hoop dat je toch weer zoveel mensen blij mag maken met woord en muziek, dat je toch weer de kans krijgt wat licht te brengen in die laatste donkere dagen van het jaar, niet alleen bij de fans, vrienden en familie, maar ook in je eigen zelf. Maar, realistisch als we (ook) zijn, wisten we echt wel hoe lastig het zou worden...
En toch... Toch ben je dan nog een beetje verdrietig en teleurgesteld als dan uiteindelijk het verdikt valt. Maar, ik geef ook grif en eerlijk toe da'k echt ontzettend opgelucht en blij was, dat het door de 'instanties' voor ons beslist werd en niet ik zelf alsnog -met vermoedelijk, allé ja, zo goed als zeker, eindeloos en onoverzichtelijk gepalaver en pijnlijk slapeloze nachten over het wel of niet, en de voor en tegens, enzoverder en zo voorts- die vreselijk lastige knoop moest doorhakken...
Nee, we zijn er dus niet echt van geschrokken, van dat afgelasten der kerstconcerten. Waar ik wél geweldig van op keek, was hoe ongelofelijk bliksemsnel mijn brein met een idee voor een alternatief op de proppen kwam! Sneller dan het licht, echt, eigenlijk zowat binnen de seconde, flitste er 'iets' over 'opnames' door m'n hoofd.
In de rust en stilte van 'geen concerten meer' in de uren en dagen daarna, kreeg dat 'iets' langzaam vorm. Creativiteit kent geen grenzen, hé. Als het via één pad verhinderd wordt, dan neemt het gewoon een ander. Met Roger besprak ik het idee van een 'concert in stukjes'. Het plan bestond eruit hem te filmen terwijl hij op z'n ondertussen welgekende manier wat gedichten uit de kerstsfeer bracht, en die opnames zou ik dan combineren met m'n eigen muzikale fragmenten. Die huisvlijtvideo's kon ik dan delen via m'n blog, Youtube, Facebook, of zelfs per persoonlijke mail met iedereen die de kerstconcerten miste of gelijk wie een beetje extra kerstvreugde en -sfeer kon gebruiken. Voor de wat kleinere, intiemere liedjes contacteerde ik met veel goed hoop Maarten Vandenbemden, de fantastische gitarist die bij de vorige kerstconcerteditie het hart van zowat het gehele publiek stal; en voor de nummers met wat meer poeha en decibels belde ik met heel veel plezier levenslange vriend organist/pianist Mon Saveniers. En... hoera, ik kon meteen rekenen op het fenomenale enthousiasme van alle drie de heren! Super! Daar werd ik al meteen helemaal gelukkig van en vol kerstspirit.
Voilà, afgesproken dus: die kerstopnames, ze komen er! Daar zal deze Kerst-Miss eens persoonlijk voor zorgen, zie! Hou het maar in 't oog, je mag erop rekenen: wordt vervolgd! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten