't Is uiteraard niet makkelijk om de exacte plek van de lekkages te vinden, zo onder de grond. Nochtans is het Leuvense bedrijf Hydroscan al vele jaren o.a. in dit soort lekdetectie gespecialiseerd, met bijzonder goede resultaten in grootsteden in het buitenland. Zij trachten de nutsvoorzieningsbedrijven hier bij ons ook te adviseren in het tegengaan van zoveel verspilling. Jammer genoeg is het simpelweg overal gaten dichten voorlopig niet prioritair. En bovendien is er blijkbaar ook niet genoeg personeel voor...
Wij, als doodgewone burger, kunnen daar weinig of niks aan verhelpen. We zullen -uit eigen plichtbewuste en/of ecologische overweging, of via wettelijk opgelegde maatregels- zuinig met de beperkte voorraad moeten omspringen... Da's niet makkelijk, ik weet het, maar 't is sowieso, en hoe dan ook, nodig. Zeker als je nu al overal om je heen kan vaststellen dat het niet pas tegen komende zomer zal zijn dat het watertekort heerst. De tuinen, parkjes en plantsoenen liggen er nu reeds kurkdroog bij. 't Gazon, hier in mijn gezichtsveld, is alweer volledig ros. En ook alle dieren en insecten hebben dorst.
Wat betreft beslissingen van regeringen en nutsbedrijven, en ook die van mijn medemensen, daar heb ik weinig of niks aan te zeggen, vrees ik. Maar gelukkig ben ik wel in de mogelijkheid om de insecten op m'n terras en de vogels uit de tuin een handje toe te steken! Ja, er staan al jaren een paar fraaie terracotta schalen met regelmatig verschoond en bijgevuld drinkwater voor hen tussen de potplanten. Maar ik bedacht me verschrikt dat je als vogel al wel hééél erg grote dorst moet hebben om voor een slokje water je leven te wagen, zo vlak bij de grond, daar waar al die rondzwervende katten hier uit de buurt op je liggen te loeren... En het omhoog gehangen schaaltje van vorig jaar, tja, dat was steeds op ne wip en ne kik vuil of leeg, zeker als er al eens een vogel wat al te onhandig middenin belandde. Niet echt een beklijvend succes dus.
Ik zocht het internet af naar een betere oplossing, en vond die ook. In 'professionele' volières hangt men een soort zichzelf vullende drinkflesbakjes omhoog. Uiteraard kan je die voor een mooi prijsje ook online bestellen, maar creatieve ik wou zelf aan de slag, en liefst van al met recyclagemateriaal. En dat is me -je had niet anders van mij verwacht- nog gelukt ook!
Een lege frisdrankpetfles, een oud plastieken plantenbordje, wat metaaldraad, één vijs en één moer, twee rondellekes en een blobje lijm. Meer moest ik er niet voor bij elkaar zoeken. Ja, toch. Een beetje gereedschap ook natuurlijk. Een priem scherp genoeg om wat gaatjes in stevig plastiek te boren, een tang om de ijzerdraad te knippen en buigen, en een toernavies om de vijs en moer stevig aangedraaid te krijgen. Da's alles.
Voor de nieuwsgierige creatievelingen onder jullie volgt hier een snelle bouwhandleiding! Met de verhitte priem: gaatje in midden van bord en flessendop, twee gaatjes in flessenhals, op verschillende hoogte, maar zeker één lager dan de rand van het bordje. Dop aan bordje vastmaken met vijs, moer en rondellekes. Lijm ertussen tegen 't lekken. Met metaaldraad houder en ophangsysteem fabriceren rond fles. Fles rechtopstaand vullen met water. Bord met dopje erop draaien. Snel omkeren en ophoog hangen. Klaar.
Mijn eerste model maakte ik met een half liter flesje (zie ook op de foto bij dit verhaal). "Niet te zwaar en elegant om te zien hangen", dacht ik bij mezelf. Het werkte, ja zeker, maar 't was -uiteraard, stom van mij- ook binnen de kortste keren leeg. Terug naar de werkbank dus! Omdat hier door mij altijd erg goedkope frisdrank gedronken wordt, zijn de beschikbare grote twee liter petflessen hier in huis van flinterdun materiaal. Niet geschikt voor langdurig gebruik op mijn terras dus. Wil het toeval dat vriendin Lena me even geleden een petfles frisdrank van een bekende marktleider cadeau deed, en die fles, uit bijzonder stevig materiaal, die had ik ondertussen met smaak uitgedronken. Ideaal!
Alzo kan je nu dus op het terras mijn perfect werkende 'vogeldrinkfles tweede poging' (ook te zien op de foto) aanschouwen. En wat vinden de vogels ervan, vraag je je af? Wel, die grepen meteen hun kans. Geen angst of niets. En ze zijn er werkelijk dol op! Het is hier niet meer uitsluitend een druk gaan en komen voor de nootjes en zaadjes, maar ook voor die pas geopende 'bar' met drank à volonté... Zo leuk om te zien!... Misschien maak ik alleen daarom al nog wel een tweede exemplaar!
Mijn impact op de maatschappij en onze aardbol mag dan beperkt zijn, hier in mijn kleine terraswereld maak ik toch duidelijk een verschil met m'n 'werken van barmhartigheid'. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten