Aangezien ik gisteren toch al met 'leveranciers onder loep nemen' bezig was, dacht ik dat er meteen nog wel ééntje bij kon. 'k Heb buitengewoon veel geduld en ontzettend veel begrip voor dingen, maar als 't op is, dan is 't ook echt op...
Begin dit jaar bood mijn telecomleverancier me de gratis plaatsing van glasvezelkabel aan. Met deze fiber verbinding garandeerde ze mij o.a. supersnel internet en haarscherpe beeldvorming op de televisie. Aangezien alle koperen bedrading op termijn langzaam maar zeker verdwijnt, dat was al duidelijk toen hier vorige zomer zowat alle straten in de wijde omtrek openlagen om die glasvezelkabels alvast een plekje te geven, vond ik dat een prima idee. Een mens moet tenslotte toch ook een beetje met z'n tijd meegaan, hé.
Er werd een afspraak gemaakt, ik verschoof wat meubelen en planten om plek te maken voor de installateurs, en de boel werd geplaatst. Dat ging nog niet zonder slag of stoot, want er moesten allerlei kastjes opgehangen worden, 'ergens' aan de muur, maar wel daar waar de hoofdkabel 't appartement binnen kwam. Er werden gaten geboord en kabels getrokken. De twee werklui braken, ondanks mijn afraden -ik ken m'n eigen huis toch wel zeker!- een stukje vloer open om een weg te zoeken voor de bedrading van al die rare nieuwe kastjes tot bij m'n televisie en computer. Tevergeefs, inderdaad. Als oplossing kwam er nóg een kaske bij, ééntje voor de wifi, die dan niet alleen voor de computer en dergelijke zou dienen, maar meteen ook voor de decoder van de televisie. Ik moest m'n planten en meubels wat herschikken en leren leven met één stopcontact in m'n woonkamer minder -'t enige ergens in de buurt van al die kastjes, die natuurlijk extra van stroom voorzien moesten worden-, maar oké, daar moogt ge naar 't schijnt niet moeilijk over doen. Lang leve de vooruitgang, of zoiets, hé.
Dat zou ik allemaal al lang weer vergeten zijn geweest, ware het niet da'k de afgelopen maanden, sinds heel die installatie dus, nog nooit eerder zo'n verschrikkelijk slechte internet- en televisieverbinding had! Ja, ja, ik begrijp dat nieuwe dingen nog 'kinderziektes' kunnen hebben, maar toch... 'Ontspannen' televisiekijken werd een ware opdracht. Zonder frustratie of gevloek de avond doorkomen een zeldzaam fenomeen... Met regelmaat stond het beeld stil. Of het vervormde naar afwisselend grote of kleine pixels. Ook tof! En elke avond viel minstens één keer de verbinding voor een paar minuten weg. Natuuuuurlijk, daar kan je gerust je kop op verwedden, wat had je gedacht, áltijd nét op het spánnendste moment van de film! Aaaargh! Of nog zoveel beter: onaangekondigd over naar volledig zwart scherm tijdens de ontknoping van m'n geliefde misdaadserie, om dan terug, 'niks aan de hand', aan te floepen bij de aftiteling!... Grrrrr! Met het internet ging het al niet veel beter. Ook tijdens het scrollen, googelen en puzzelen liet geregeld, en uiteraard ook steeds op het allerminst geschikte moment, die ongelofelijke supersnelle hypermoderne verbinding het voor korte of langere tijd al even razendsnel afweten. Ja, praktisch, hoor, die vooruitgang... Amai!
In 't begin zucht ge dan een keer, of draait ge eens met uw ogen, maar 't is toch snel weer vergeten. Maar hoe langer het duurde en de voorvalletjes zich opstapelden, hoe minder tevreden ik van heel dat systeem werd. Het spreekt voor zich dat ik ondertussen al een aantal maal naar de klantendienst gebeld had. De verbinding werd steeds gecheckt en daar was uiteraard nooit wat mis mee. De ene keer moest ik dan alles nóg maar eens 'volledig ontkoppelen en heropstarten', de andere keer lag het volgens de persoon aan de andere kant van de telefoon aan waar en hoe dat wifi dingeske stond, en één keer kwam de vraag 'of mijn tv eigenlijk wel compatibel was?... Zucht. En het coronavirus maakte het er al niet makkelijker op. Af en toe beantwoordde er niks of niemand de telefoon, en een technicus sturen bleek al helemaal uit den boze.
Maar gisteren, awel, gisteren was voor mij de maat dus eindelijk vol. Gesterkt door m'n beslissing rond m'n energieleverancier (lees ook m'n vorige blog "Over poetsen en energieleveranciers.") toetste ik opnieuw het nummer van de provider in en nam me voor me beslist niet met een kluitje het riet te laten insturen. De dame aan de andere kant van de lijn begreep m'n ondanks alles nog steeds zeer vriendelijk en vol van begrip (tja, zo ben ik hé...) geuite klachten en ongenoegen bijzonder goed. Ze vroeg of ze meteen iemand mocht langs sturen. En checkte er naadloos achteraan uitgebreid naar mijn gezondheid en veiligheidsgraad van de situatie. Een beetje m'n kluts kwijt over plots zoveel hulp beantwoordde ik de vragen en zei zonder verder stil te staan bij consequenties "oké!". Een dertigtal minuutjes later ging de deurbel en dienden zich twee heren in werkpak en met grote gereedschapskoffers aan. Zonder veel omhaal betraden ze, tot mijn grote verbazing, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, mijn huiskamer, zonder mondmaskers, zonder handschoenen. Toen ik daar verbouwereerd wat over zei, was het laconieke antwoord: "Hoezo? Gij zijt toch niet ziek!"... "En ik dan?", vroeg ik mezelf af, "Ik weet toch niet hoe het met hún gezondheid gesteld is?!..." 'k Heb wijselijk gezwegen, vanachter mijn mondmasker. In recordtempo versleepte ik bloempotten, salontafel en zetels om plaats te maken voor de werkzaamheden, en hoopte dat het zo snel mogelijk, en liefst ook goed en veilig, in orde kwam. En ondertussen bedacht ik me dat 'k dan die vriendelijke juffrouw van eerder op de dag, die wél netjes een mondmasker en dergelijke aan had, dan verdorie eigenlijk ook wel binnen had kunnen laten...
Volgens de uitleg van deze twee technici zou de lading decoders, waarvan ik er eentje bezat, een 'foutje' in zich hebben waardoor zij 'slecht' reageren op de rest van de installatie, en dat probleem was gekend en geweten... Bon, wat er ook van aan is, ze hebben, volledig gratis, absoluut álles vervangen door volledig nieuwe spullen, zowel alle kastjes als alle benodigde kabeltjes. Zelfs m'n afstandsbediening is nieuw.
Na alles nog een driedubbel gecheckt te hebben, en met z'n tweeën luidop gejuicht vanwege de geconstateerde, zelfs nog boven hún verwachtingen, fenomenale internetsnelheid, mocht ik weer over m'n huis beschikken. 'k Heb niet alleen alles weer terug op z'n plaats geschoven, maar voor alle zekerheid toch ook de hele boel hier nóg maar eens stevig gekuist. Zucht.
En nu? Nu ben ik benieuwd. Gaat het echt in orde zijn?... Voorlopig alles oké. Hout vasthouden dat het ook zo mag blijven, hé. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten