Zoals steeds als er bezoek komt, en al helemaal als dat iemand is die ik (nog) niet ken, greep ik de kans aan om even uitgebreid m'n hele huis in het sop te doen. Da's een soort van diep ingebakken gewoonte. Maar wel eentje die gerust mag blijven, vind ik. En 't was ondertussen ook wel écht eens nodig dat alle kamers een stevige poetsbeurt kregen. Als ik, zoals de voorbije week, nog eens uitzonderlijk een paar dagen serieus uit de rotatie ben door nekpijn, dan is dat hier precies altijd meteen een stort. Niet alleen het vertrouwde en voorspelbare stof en kattenhaar absoluut overal, maar ook in elke kamer al dan niet te definiëren rommel die maar niet op z'n plaats geraakte, half afgewerkte creatieve uitspattingen, poezenspeelgoed en koffiekopjes. Hier en daar ziet één van de kamerplanten er wat slordig uit met van ouderdom verdroogde, maar nog niet afgevallen bladeren; het aquarium heeft 't begin van groene algenaanslag op z'n ruiten; en de keuken en badkamer zien eruit alsof er een bom van zeepresten en vuile (af)was ontploft is. Aan de slag dus!
Dik een halve dag lang druk in de weer met stofzuiger, stoffer en zwabber, en uiteraard ook m'n sterk organisatorisch talent, zag ik, tot m'n eigen grote blijdschap en geluk -doch jammer genoeg absoluut niet tot vreugde van m'n eindelijk weer pijnvrije nek- m'n geliefde thuis weer langzaam vanonder de opgestapelde chaos en alles overheersende beestenbende tevoorschijn komen. Heerlijk! Letterlijk en figuurlijk 'opgeruimd'!
Doodmoe, maar bijzonder tevreden van m'n werk en zelf met volle teugen genietend van m'n schone huis, nestelde ik, met de eveneens erg belangrijke geruststellende bedenking in m'n hoofd "dat er ook nog genoeg koffie en thee voor bezoek in huis was" m'n bedje in...
Om letterlijk twee minuten later als een duiveltje uit een doosje verschrikt doch ook behoorlijk geamuseerd weer rechtop te veren van tussen de berg roze kussens. Hoe ongelofelijk zot is dit?! Geen seconde, werkelijk niet één seconde, sinds het telefoongesprek, over al het poetsen heen, tot aan dit eigenste moment had ik erbij stil gestaan dat we nog steeds volop in coronacrisis zitten! Bezoek -in gelijk welke vorm- ontvangen, doe je dus uitsluitend weloverwogen en met de nodige voorzorgsmaatregelen. Een mij totaal vreemde mevrouw, die vermoedelijk het ene huisbezoek na het andere aflegt, en bij wie weet wie, wie weet waar geweest is; waarvan ik zelfs met een magische glazen bol onmogelijk kan weten hoe ze zich in haar eigen tijd gedraagt, met wie ze omgaat en of ze de veiligheid van zowel zichzelf als de mensen om haar heen wel of niet in acht neemt... tja, die komt er niet in, hé! Echt niet, hoor. Geen denken aan!
Luidop giechelend om zoveel dommigheid van mezelf, maar nog steeds geweldig gelukkig met m'n schone huis en dus eigenlijk ook wel dankbaar om die redelijk absurde afdwaling van mezelf, besloot ik, ondertussen gerustgesteld lekker wegsoezend, dat de ontvangst dan maar plaats moest hebben in de grote hal of zo. En mét mondmasker en handschoenen, uiteraard.
't Is uiteindelijk een bank in 't plantsoen tegenover 't gebouw geworden. Stipt op de afspraak, en ook voorzien van alle nodige bescherming, vond de juffrouw -want dat bleek ze in realiteit te zijn, geen mevrouw dus- het oprecht verfrissend om eens een keertje buiten, in de frisse lucht te kunnen zitten. En 't werd een erg fijn gesprek met deze zeer goed geïnformeerde en klare taal sprekende jongedame. Leuk, die bevestiging van haar dat ik inderdaad ontzettend bewust en uitzonderlijk spaarzaam met energie omspring. En grappig om haar te horen vertellen dat ze zelf aan de overkant van 't Bosuil Stadion woont, en dit ook zo'n zalig groene buurt vindt. Ja, 't was een gezellige en interessante babbel.
En ze is uiteindelijk trouwens ook niet voor niets tot bij mij gekomen, hoor. Mijn bijna halsstarrige levenslange trouw aan één en dezelfde energieleverancier bleek in deze tijd zo goed als antiek en zelfs onterecht. Haar beweringen aan de telefoon over 'slapende contracten' en bijna niet te geloven 'gouden' voordelen waren pure waarheid: zélfs op mijn o zo zuinige, minuscule energierekeningske kon nóg eens bijna de helft -jawel, u leest het goed: de hélft- bespaard worden!... En er is meer! Op de koop toe vanaf nu, met m'n nieuwe contract, voor mij niet alleen een zoveel goedkopere energielevering, maar ook nog eens 100% gróene stroom, én een pak leuke gratis extra's, waaronder elektriciens ter beschikking en fietsdepannage. En alles naadloos en vrij van zorgen vlot en kosteloos perfect door haar in orde gebracht. Hoe super is dat?! Tja, sommige hardnekkige gewoontes kunnen niet echt kwaad, maar af en toe heb je er wel eens eentje dat de moeite waard blijkt om tóch te doorbreken, hé...
'k Ben er allemaal zó content over -over zowel m'n ietwat 'verplichte' poetssessie als over m'n nieuwe energiecontract- dat het me dik spijt dat 'k er niet eens één heel klein kopje koffie of thee tegenover hebben kunnen zetten... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten