Ja, klopt: 't is hier stillekes geweest, ik weet het. Ook behoorlijk onder de indruk van de wereldomvattende gebeurtenissen en het bijhorende, bijna apocalyptische gevoel hing ik de laatste tijd maar een beetje leeg en plattekes rond in de kamers van m'n flat. Van 't bed naar de zetel, en na een paar rondjes computer-scrollen terug van de zetel naar 't bed. Veel meer actie was blijkbaar aan mij niet besteed...
Misschien door die aansporing van m'n lieve lezers, misschien door 't zonneke en door de lente, die zich ondanks alles nu niet meer te negeren duidelijk aankondigt, ontwaak ik langzaamaan precies toch weer een beetje. Eigenlijk zelfs tot m'n eigen grote vreugde. Alsof er iets in mij zich plots herinnerde aan mijn eigen credo: 'Geluk en rijkdom zit in kleine dingen'! De vreugde van het leven, ja zelfs de waarde ervan, zit in die zovele details die we meestal over het oog zien. Hoog tijd dus dat ik hierover, in eerste plaats voor mezelf maar daardoor meteen ook voor jullie, weer heerlijk en vol overgave schrijf!
Nu de hele wereld gedwongen stilvalt en de dagdagelijkse 'hustle and bustle' moet loslaten, vallen we terug op de 'basis'. Daardoor krijgen we, of we dat nu willen of niet, tijd. Tijd om anders te gebruiken. Om opnieuw ten volle te genieten van het gewone en kleine, bijvoorbeeld. Om ons te herinneren dankbaar te zijn voor al die ontelbaar vele dingen, die we normaal gezien heel vanzelfsprekend, zelfs faliekant banaal vinden. Ja, denk daarbij inderdaad maar eens aan toiletpapier... Maar net zo goed ook aan boodschappen doen bijvoorbeeld, vrienden ontmoeten of een terrasje meepikken. En wat dan te zeggen over de infrastructuur en de sociale vangnetten. Hoe zeer we er soms ook op sakkeren of hoe gebrekkig ze soms blijken, het ís er toch allemaal wel, hé. En dan al die vele vormen van medische zorg waarover we hier kunnen beschikken!...
Het is hard, ik weet het, maar zeker en vast ook niet slecht om eens gedwongen stil te staan en met open ogen om je heen te kijken. Zelfs in een opgelegde quarantaine leven we nog steeds in een ongelofelijke weelde, en daar mogen we best een beetje dankbaarder voor zijn. 'Back to basics', terug naar de basis en opnieuw ten volle voelen dat je leeft. Blij zijn met elke minuut, elk uur, elke dag die je gegund wordt. Beseffen dat je niet onfeilbaar bent, en kwetsbaar, en sterfelijk... 't Is jammer dat we als mensheid -en dan vooral dat deel in het 'welgestelde' Westen...- een wereldwijde epidemie nodig hebben om ons daar nog eens ten volle bewust van te zijn. Maar als er daardoor eindelijk eens een deel van al die scheef zittende situaties en wantoestanden aangepakt worden en dingen ten goede veranderen, als er daardoor respect komt voor al zij die het écht verdienen, dan zou je heel deze verschrikkelijke kwestie -met een beetje goede wil- zelfs als een cadeau kunnen zien...
Nu de grootsheid en de mogelijkheden van de wijde wereld ons voor een tijdje ontzegd worden, kunnen we onze blik voor een keer onverstoord richten naar de grootsheid en de mogelijkheden van die paar vierkante meter wereld rondom ons, én meteen ook de grootsheid en mogelijkheden in onszelf (opnieuw) ontdekken.
En elk mooi moment is niet minder dan een fantastisch cadeau. Dus, geniet! Geniet van al die extra tijd samen met je gezin (als je dat hebt tenminste). Koester de lieve vrienden aan de andere kant van de telefoonlijn. Wentel je gelukzalig in de luxe van je huis, de door jouw daarin verzamelde spullen die er een thuis van maken en besef hoe onmetelijk rijk je eigenlijk wel bent. Open je ogen opnieuw voor de vogels aan de andere kant van het venster en de ontluikende natuur in de tuin. Vul elke vezel in je lijf met de prille lentezonnestralen. Herontdek de ontelbare kleine dingen die elke dag meer dan de moeite waard maken. Kortom: lééf weer ten volle!
't Was lang geleden dat ik het nog gezongen had, maar vanmiddag zat één van m'n meest favoriete kleine liedjes weer in m'n hoofd -eigenlijk zou je het gerust een lijfliedje van me kunnen noemen- en dat bracht me weer helemaal terug bij m'n ware zelf en in het geluk van elke dag. En daarover móest ik natuurlijk schrijven, dat kon niet anders!
Met een hartelijke wens dat jij, en al wie je lief is, veilig en gezond mag zijn, en omringd met liefde en warmte, -en misschien ook met een voldoende voorraad voedsel en vooral wc-papier... *gniffel gniffel*- geef ik jullie graag het refreintje mee. Om vanaf nu luidkeels (mee) te zingen! ;-)
♪♫♪
De doodgewoonste dingen, die brengen mij tot zingen,
Ik zing van al het mooie dat ik zie.
Mijn dagelijkse leven is mijn allermooist gegeven,
In harmonie, op melodie.
Soms zie ik het vervagen, dat zijn mijn trieste dagen,
Die brengen mij dan even van mijn stuk.
Maar meestal zijn de dingen, als de vogels die mooi zingen,
Van eindeloos geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten