Toen ik een kleine twee weken geleden met vrienden Ingrid en Rudi een bezoek bracht aan de Zoo van Antwerpen, werd, bij het binnen komen door de grote poort, mijn blik onmiddellijk en onverbiddelijk hun richting uit gezogen. Alsof het afgesproken werk was, spotte ik à la minute de grote roze flamingo's die her en der overal in de verschillende etalages van het souvenirwinkeltje verspreid stonden. Ogenblikkelijk hopeloos verliefd. Vreemde en totaal onverwachte coup de foudre. Grappig eigenlijk.
Zonder er echt specifiek mee bezig te zijn, kwam ik al eerder eens met een flamingootje naar huis. Tot nu toe gelukkig slechts in de vorm van één sleutelhanger en één windmolentje. Maar 'k weet eigenlijk niet goed wat het is, dat wat ik heb met flamingo's. Ja, ik hou erg van vogels, dat klopt. En inderdaad, dat is ook juist: roze is m'n favoriete kleur. En ooit, tijdens een concertreis in de Provence, zag ik een hele troep van deze elegante steltlopers in een plaatselijk zoutmeer in levende lijve ronddrentelen, en dat was indrukwekkend... Misschien een beetje van dit alles bij elkaar? Zou kunnen... Maar ik denk stiekem dat het toch vooral dat 'roze' is, dat het 'em doet... hihi
Bon, de vele interessante dieren, de prachtig aangelegde tuin en plantsoenen, de op tijd en stond te nuttigen lekkere hapjes en drankjes,... kortom: die schitterende Zoo in z'n fenomenale totaliteit, ze verwachtte ons, en nog wel onder een uitzonderlijk stralende lentezon. En het werd een werkelijk fan-tas-ti-sche dag!
Er zitten trouwens absoluut géén roze flamingo's in Antwerpen. Nee, echt niet. Daar in het plantsoentje vooraan woont een fraaie groep 'rode flamingo's', ook wel 'grote flamingo', 'Caraïbische flamingo' of 'Cubaanse flamingo' genoemd. En, die zijn dus allesbehalve roze, doch veeleer 'niet-te-ontkennen', 'heb-je-me-gezien', 'net-niet-fluo' knal-oranje!...
Aan het eind van de namiddag, hoog tijd om huiswaarts te keren met die slentermoeë voeten, kon ik me toch niet meer inhouden. Ik moest en zou weten hoeveel zo'n metalen flamingo-beeld uit m'n portemonnee zou happen. Heel voorzichtig tilde ik er eentje op, draaide hem alle kanten uit, en vond nergens een prijskaartje. Ook niks te zien ergens op het lijf van de tweede, en de derde, en... Slim zijn, Kristina: ophouden met dat sukkelen en gewoon even navragen bij de vriendelijke dames van de kassa. "Die zijn slechts ter decoratie, en dus niet te koop", verhelderde de mevrouw m'n tevergeefse zoektocht. "En u ben zeker niet de eerste, en, jammer genoeg, vermoedelijk ook niet de laatste, die daar naar vraagt..." voegde ze er nog met een zucht aan toe.
Gek eigenlijk, hé: zo een winkel propvol met niets anders dan replica's van de meest uiteenlopende diersoorten in en op de meest gekke materialen en in zowat elke maat en vorm. En dan tóch ook nog 'decoreren' met niet-te-koop-beestjes... Geweldig verwarrend. Ze maken het zichzelf precies graag moeilijk, hé. Mijn petje gaat het alleszins te boven.
"Och, geen probleem", dacht ik enigszins opgelucht, zelfs een beetje tevreden, bij mezelf, "Gegarandeerd zou zoiets toch wreed duur geweest zijn en nu blijven die centen lekker in mijn portemonnee zitten". En dat was dat. Dacht ik.
Vorige week nam ik in mijn vertrouwde Lidl supermarkt het bijzonder uitnodigend ogend gratis magazine 'Lidl Things' (super gevonden trouwens, die naam, echt schitterend!) mee. Leuke tips en artikels voor en over de tuin en het terras in de lente, op de koop toe vergezeld van mooie plaatjes, da's altijd plezant om te lezen.
En, geloof het of geloof het niet, wat staat daar zomaar ongegeneerd in 't midden van pagina 8 van dit tijdschriftje?!... Ja, je voelde het al komen, hé: een metalen roze flamingo! En, al was het identiek dezelfde -volgens mij toch- als de exemplaren in het zoo-winkeltje, de prijs voor déze flamboyante vogel lag mijlenver van gelijk welk 'toeristen-en/of-bezoekers-tariefje'. 't Volledige decoratieve tuin- en terrasbeest, z'n compleet roze metalen verenkleed en stevige gele bek, de speciale roestwerende coating en zelfs 2 grondpinnen inbegrepen, in z'n geheel net geen meter hoog, kon de jouwe zijn voor slechts 12,99 euro.
Ja, ik weet het, 'k moet wreed spaarzaam omspringen met m'n centjes, en 'k zou ze beter, heel verstandig, keurig bijhouden, voor 'nuttigere' dingen, en facturen en zo... Maar 't was een volkomen verloren zaak, het roze-flamingo-virus had zich reeds diep in heel mijn systeem verspreid en verankerd. 'k Heb zelfs geeneens meer willen wachten tot hij in de winkelrekken zou liggen, en mijn eigenste meterke roze vogel meteen, stante pede, online besteld.
Vandaag leverde de postbode een grote kartonnen doos bij me af, met daarin verbazend veel bruin opvulpapier en een verrassend kleine -toch voor een vogel van om en bij de 95 cm- kleurrijk bedrukte verpakking. O, oef, mijn flamingo moest nog in elkaar gezet worden. Na enig stevig trek- en duwwerk van mijn kant -en met vooral ook veel metalen-flamingo-vleugels gekletter en geknars, iets waar de poezen niet echt blij van werden- vormden de drie aparte stukken eindelijk een fier overeind staande roze steltloper. Ik ga hem Pinky noemen, denk ik. En hij hoeft niet ergens daarbuiten alle dagen van het jaar weer en wind te gaan trotseren. Nee, hij krijgt een passend plekje, op de ladekast, als een soort originele bewaker, hoog uitstekend boven m'n tentoongestelde schelpencollectie, in m'n 'vijftig-tinten-roze' slaapkamer. "Alsof die nog niet roze genoeg was", zuchtte Ingrid grappend met een vette knipoog, "alsof die nog niet roze genoeg was..." 💗
Geen opmerkingen:
Een reactie posten