Een slechte dag voor cola...

Blogjes schrijven en een beetje achter de computer zitten prutsen is strikt genomen niet echt dorstig werk. Maar af en toe kan iets lekker fris met bubbeltjes sowieso smaken, wat je ook aan het doen bent, hé. Aldus slofte ik daarnet, op z'n zondags lui, van m'n bureau richting keuken, even een klein flesje gekoelde cola light halen. Bij het openen van de frigo besef ik dat ik gisterenavond, op z'n zaterdags lui, het laatste flesje er uit genomen had zonder er weer nieuwe in te leggen. Tja, als je alleen woont, is er niemand om de schuld van 'het niet aanvullen en als gevolg lauwe cola' op te schuiven. Dus, met een zucht van berusting schuifel ik naar de bergplaats, graai er twee pakken van elk 6 plastiek flesjes frisdrank mee, en drop die in hun geheel in het onderste vak van de koelkast. "Allé, Stinnewis, hoe gemakzuchtig zijt ge nu weer bezig", mompel ik wat mopperig tegen mezelf, "leg die cola nu ineens netjes, hé, anders zit ge straks alweer met gepruts!" Mezelf met een beetje tegenzin overschot van gelijk gevend, grijp ik de dichtsbijzijnde schaar. Maar we doen het op z'n zondags, hé: vooral met niet te veel moeite. Alles terug uit de frigo halen: geen denken aan...
Met de pakken dus nog in de koeling liggend knip ik gezwind en probleemloos vooraan tussen de halzen van de flesjes de verpakking door en denk tevreden bij mezelf "Voilà, in de saccoche! De drankjes liggen alle 12 vlot grijpbaar klaar voor consumptie!" En terwijl ik er eentje wil pakken om er -gekoeld of niet- nu direct al van te genieten, hoor ik een scherp, venijnig gesis.
Nee, nee, nee, ik weet al wat u nu denkt, maar ik ben er ab-so-luut zeker van dat ik geen enkel flesje met de toch al niet zo scherpe punt van m'n schaar geraakt heb! Serieus, hoor. 
Er was ook totaal niets te zien in de koelkast. Maar bij het sluiten van de deur viel het geluid weg, dus het moest wel degelijk iets aan de binnenkant zijn... Bon, dan toch maar de frigo even uitladen, te beginnen met de cola uiteraard. Eerste 6 flesjes uit hun verpakking, niks aan de hand. Tweede lading cola bekeken, niks te zien, maar het tergende gesis werd merkelijk luider. Binnenin de koelkast was het stil, dus het moest dan toch aan één van de flesjes liggen, besloot ik al snel. Eén voor één draaide ik ze rond om te kijken of de stop er wel goed op zat en legde ze, indien foutloos door de inspectie geraakt, terug in de koelte op hun plek. Het onaangename gesis hield aan. En plots merkte ik dat er aan een paar van de flesjes druppels aan de buitenkant naar beneden rolden. En op het aanrecht onder hen vormde zich een cola-plas. Veel duidelijker kan niet: ik zat met een lek! Maar waar!?...
Bij het ronddraaien van het voorlaatste flesje was het raak. En meteen góed raak ook. Bijna onderaan de petfles zat een minuscuul, ongelofelijk pietepeuterig gaatje, echt onzichtbaar klein, een speldenprik waaruit, door het doen bewegen van de vloeistof en de daardoor vrijkomende gassen, met ontzettend grote kracht een keihard, bijna vlijmscherp straaltje cola spoot. 'k Moest er een paar keer opnieuw naar kijken. Het leek zo onmogelijk, zo uitgesloten. Nooit eerder meegemaakt! Zo goed als onzichtbaar, maar met -gelukkig- behoorlijk wat lawaai, en... -jammer genoeg- met naar verhouding stevig wat gevolgen. 
Door mijn langzaam keurend ronddraaien van het plastiek flesje in kwestie, had dat sterk straaltje een fraai kleverig spoor nagelaten... Het bijzonder keurig gespoten streepje frisdrank droop geruisloos en onverstoorbaar niet alleen van de andere flesjes, maar ook van de buitenkant van de ijskast, het aanrecht, de muurtegels en van alles wat op het aanrecht stond, waaronder de mixer, de fruitschaal, de reeds propere afwas en de potjes en plantjes aan het venster. En, zoals ik wat later merkte, het markeerde ook de voorkant van mijn jurk met een prachtig horizontale, geeneens uitgelopen vloeistoflijn.
Niet echt waar je je aan verwacht als je op een super slome zondag even iets fris te drinken wil pakken, maar er zat niets anders op dan wat extra tijd en inspanning te besteden aan het terugvinden van m'n keukentje onder heel die ongewilde doch welgemikte plakboel.
Eindelijk terug achter m'n bureautje, met het desbetreffende flesje cola uitgegoten in 2 grote glazen naast m'n computer, dacht ik op m'n duizend gemakjes weer verder te kunnen met deze langzaamaan dag, maar de frisdrank was duidelijk nog niet klaar met mij... Bij een wat domme beweging -"even snel een kladpapiertje pakken"- stootte ik één van die 2 glazen om, het volste uiteraard... En jawel, u raad het al: het hele bureau onder! Gelukkig vloog het goedje niet over de pc, maar alle andere dingen -telefoons, papieren, onderlegger, balpennen, brillendoos...- sopten in een plakkende plas. En weerom: poetsen maar!...
Ik denk dat ik mezelf maar eens een stevige sloot -of twee- thee -of zo- ga zetten, want volgens mij is dit écht geen goeie dag voor cola... hihihi 😀😉