Prachtig krachtig taalgebruik.

Toen hij het duidelijk geanimeerde telefoongesprek dat hij reeds op het perron voerde even onderbrak om zich respectvol, uiterst beleefd en in afgeborsteld Nederlands te verontschuldigen voor het nogal onzacht en onhandig naast me neerploffen in de tram was ik meteen al behoorlijk onder de indruk.
Mijn achting voor hem steeg nog met de minuut toen ik hem z'n conversatie verder hoorde zetten met, zo te horen, een leverancier die z'n beloftes niet naar wens na kwam, voor iets waar hij behoorlijk wat geld voor neertelde. 'k Moest steeds naar adem happen bij de bedragen die hij af en toe noemde...
En al bood de persoon aan de andere kant van de lijn duidelijk geen passende oplossing noch enige vorm van een degelijke verklaring of uitleg, de man naast mij legde, blijkbaar voor de zoveelste keer, standvastig in onberispelijk Nederlands en zonder enige stemverheffing, het probleem nog maar eens uit. Hij gebruikte daarbij, in alle kalmte en daardoor des te indrukwekkender, fraaie uitdrukkingen, zoals "extreme teleurstelling", "falende service" en "buitengewone ontgoocheling". 
Uiteindelijk ging hij, zonder enige zweem van verlaging of zwakte, zelfs zonder zucht, en nog steeds op die rustige zelfverzekerde toon, akkoord om, nóg maar eens, voor de 5e keer, z'n grieven op mail te zetten en door te sturen.
Vol bewondering zat ik naast hem te glimlachen terwijl we met de overvolle tram verder reden. Zelden heb ik iemand, met zoveel charisma en innerlijke kracht, en met zulk een prachtig taalgebruik en uitspraak, z'n misnoegen weten uiten. Geduldig en beleefd, doch zonder enige vorm van toegeving of sprankje weerloosheid. Bijzonder mooi, uitzonderlijk sterk, gewoonweg geweldig.
Maar, misschien vindt u dat niets speciaals... 
Waarom zou iemand hier een blogje aan willen wijden?...
Wel, geloof me, je weet dit alles absoluut naar waarde te schatten als je net als ik, in m'n functie van receptioniste, met regelmaat lastige, ontevreden, boze of zelfs woedende mensen aan de telefoon krijgt, die alle zin voor rede verloren lijken te hebben, ongeremd schelden en tomeloos brullen, terwijl ik toch niets anders dan m'n uiterste best doe om hen en het probleem te begrijpen, en hen mogelijk zelfs behulpzaam te kunnen zijn... 
Zelf zal ik nooit ontploffen als er al eens iets in de soep loopt en ik daarvoor hulp nodig heb of klacht moet neerleggen. De ervaring heeft me al lang geleerd dat je met een portie geduld, begrip en aandacht, en natuurlijk een vriendelijk stemgeluid en keurig taalgebruik, zoveel sneller een voor iedereen bevredigende afloop bereikt. 
Dus ik ben oprecht ontzettend dankbaar dat er ook mensen bestaan die hun bedenkingen en bezwaren op een respectvolle, betamelijke en aanvaardbare manier kunnen verwoorden. En die hooggeachte meneer naast me in de tram was daar zonder twijfel een uitermate superieur voorbeeld van.
En nu spijt het me toch een beetje dat ik, uiteraard ook in keurig Nederlands en vol eerbied en respect, mijn bewondering en waardering hiervoor niet aan hem meegedeeld heb... Tja, je kan niet àlles hebben, hé. ;-)