De erg vriendelijke en duidelijk goed gemutste jonge man achter de kassa had al de tijd van de wereld en terwijl hij rustig m'n aankopen scande begon hij, als echte Marokkaanse Antwerpenaar in 't plat Borgerhouts, een gezellig gesprekje met me over het lekkers waar ik, na lang twijfelen, mezelf dan toch maar een keertje op had durven trakteren. "Eén keertje zondigen, dat moet al eens kunnen" vond hij, en of m'n granaatappel in een zakje moest? Heel gemoedelijk allemaal en het vrolijkte meteen heel die lange grijze dag op.
Normaal gezien maak ik al winkelend een optelsom in m'n hoofd om vooral niet boven de inhoud van m'n portemonneetje uit te komen. Maar volgens mij blies vandaag de wind wat gaten in m'n verstand, want toen het te betalen totaal uit de kassa rolde bleek ik ongeveer 1,50 euro te kort te komen...
Geen probleem. Even kijken wat ik dit weekend alvast niet nodig had.
Terwijl ik, met een verontschuldiging, wat dingen terug uit de zak op dook, hoorde ik de jongeman op de kassa rammelen.
Met een enorm brede lach op z'n gezicht duwde hij de retourtjes terug in m'n richting, stopte me het ticket én op de koop toe ook nog wat extra kleingeld in m'n hand en zei joviaal: "Ik trakteer! Geniet er maar van!"
Daar stond ik dan met m'n mond vol tanden verbaasd te wezen.
Maar dat duurt nooit erg lang bij mij, dat weet je. Ik graaide, het is echt m'n natuurlijke reflex deze maanden van het jaar, een kerstflyer uit m'n handtas, en overhandigde hem die met de woorden "Als dit je eventueel interesseert, geef me dan maar een seintje, dan bezorg ik je, als organisator en hoofdact, een vrijkaartje." Zijn beurt om even sprakeloos te zijn!...
Het echtpaar dat, vlak na me aan de kassa, als enige andere klanten op dat moment, dit stukje gesprek gevolgd had, wou meteen ook een flyer. En informatie. Over de show en over mij en... en... en...
De jongeman was er ondertussen weer helemaal bij en begon honderduit te vertellen dat hij zelf op school nog in musicals gespeeld had. Wat me oprecht verraste! En die mevrouw, alvast super enthousiast om naar een voorstelling te komen, volgde zangles om, zelfs nu ze al wat ouder was, toch nog kleuterleidster te kunnen worden. "Met een foute ademhaling en een erg monotone stem lukt dat niet echt", merkte haar man bijdehand op. En met overschot van gelijk vervolgde hij hoopvol: "Geeft u misschien ook bijles?"...
Zélfs aan het einde van een super saaie, sombere en koude regendag verrast het leven soms nog met heerlijk opmonterende ontmoetingen en gesprekken. Als je er maar voor open staat! En een persoonlijk flyer van een ietwat uitgelopen en verwaaide Kerst-Miss wil natuurlijk ook nog wel eens helpen. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten