Vele jaren geleden plantte ons va en moe stekjes buxus in hun tuin.
Toen die groter werden amuseerde onze va zich met daar vormen in te knippen. Een koppel van die struikjes groeiden waar vroeger het kippenhok stond, en dus werden dat 2 grote groene kippen. Hoe vaak hebben we daar in 't begin niet mee gelachen?... En nu zijn dat 2 fraai gevormde buxusbossen, met een duidelijk herkenbare kipvorm.
Maar daar bleef het niet bij.
Zowat overal in den hof groeien bollen, kegels en andere ondefinieerbare vormen, groot en klein, en het pronkstuk natuurlijk: de grote buxusboom met wel 26 bollen! We hebben ze geteld, ons moe en ik.
En vandaag was dé dag, vandaag mocht ik ze komen bijknippen!
Lekker buiten in de sprookjesachtige ouderlijke tuin, niet te warm, niet te koud, vogeltjes die overal fluiten, ons moe die links en rechts zelf ook nog wat snoeit en tevreden kijkt naar het volgens haar zeer snel opschietende kapperswerk. Ik voelde me een beetje Edward Scissorhands: terwijl duizenden takjes en blaadjes lustig in het rond vlogen hervond alles met vingervlugge snip snip snip en knip knip knip weer z'n strakke vorm.
En uiteraard belandde veel van het groene knipsel ook in m'n haar en decolleté... Dat vind ik vermoedelijk morgen nóg terug!
Eigenlijk vond ik het ook een hele eer om onze va zijn kunstwerkjes weer netjes te mogen zetten. Vorig jaar had hij het nog zelf gedaan, en daar moest ik toch wat ontroerd aan denken terwijl zíjn speciale schaar in mijn hand vlot het overdadige groen bijsneed.
't Was een gezellig middagje knipwerk, 't resultaat mag er zijn, ik ben er fier op en ons moe is er super content mee, en die Hoegaarden achteraf, om de grote dorst te lessen, smaakte daardoor extra geweldig.
Va, uw kiekens en bollen, ze staan er weer netjes bij, hoor, ge kunt er nog altijd trots op zijn. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten