Meer dan 2 jaar na die kaakoperatie die 'nodig' was om die vele jaren met blokjes goed te kunnen afronden sukkel ik immers nog steeds met een hele reeks grote en kleine 'mankementjes'.
De chirurg bestudeerde nauwgezet heel het door mij meegebrachte dossier en ook de 3D CT-scan, die aan het begin van m'n afspraak deze middag van me gemaakt werd, in zo'n toestel dat toertjes rond je kopke draait, waarna hij zich neerzette achter z'n grote bureau en aandachtig en welwillend naar heel de uitgebreide, af en toe nogal ingewikkelde, story luisterde.
Goed, ik mocht in de tandartsstoel en hij onderzocht minutieus m'n kaak, gewrichten, gebit en mondholte. En z'n extra vragen en uitleg daarbij lieten uitschijnen dat er, inderdaad, zoals ik al die tijd al zelf beweer, 't één en 't ander absoluut anders en zelfs beter had kunnen ge(d)(g)aan zijn... Tja.
Bon, over m'n kaakgewrichten dan. Logisch dat die pijn doen en ik m'n mond alleen maar in etappes kan openen, of toch met minstens wat stevig geknal en geplop, en af en toe zelfs helemaal niet: de discussen in de gewrichten zitten niet meer op hun plaats. Vermoedelijk deels door het getrek en gesleur van zowel de orthodontist als van de vorige chirurg, maar zeker ook door m'n ontzettend strakke kaakspieren, gevolg van zanger zijn in combinatie met 'klemmen' door aanhoudende stresstoestanden.
Met andere woorden: 't is nogal complex en dus niet direct simpel op te lossen. Maar het verklaart meteen wel de aanvallen van hevige oor-, hoofd-, tand- en nekpijn en zelfs de occasionele onverklaarbare keelpijn. Daar moet ik me dus alvast geen zorgen meer over maken.
Met andere woorden: 't is nogal complex en dus niet direct simpel op te lossen. Maar het verklaart meteen wel de aanvallen van hevige oor-, hoofd-, tand- en nekpijn en zelfs de occasionele onverklaarbare keelpijn. Daar moet ik me dus alvast geen zorgen meer over maken.
Ik kreeg, om te beginnen, een voorschrift voor de kinesist mee, voor 2 x 9 sessies stabilisatie- en ontspanningsoefeningen voor 'temporomandibulaire dysfunctie', ook simpelweg 'TMD' genoemd.
Pas daarna kunnen we serieus die steeds opnieuw afbrekende voortanden van me bespreken. Mits de kaak zich naar wens ontspant en de discusjes terug in hun plekje floepen lost het probleem zich misschien vanzelf op. Zo niet worden het vermoedelijk 4 kronen van 600 euro élk!... Aaargh! God beware me!...
Ondertussen ook nog een MRI-tje gaan laten maken aub en, 'k moest er even serieus van slikken, voor dit bezoekje graag meteen even 145,- euro neertellen. Dank u wel! Dag mevrouw!
En om zelf alvast te starten op de weg naar beterschap kreeg ik nog een flyer in de hand gedrukt met, voor mij dan toch, hilarische tips.
Tip 1: "kaakgewricht zo veel mogelijk laten rusten", m.a.w. Kristina, hou je in godsnaam snater! Tip 2: "vermijd de mond ver te openen zoals bij geeuwen en lachen", m.a.w. Kristina, stop onmiddellijk met dat eeuwige gelach en zing vanaf nu met je mond dicht! Tip 3: "gebruik je tanden niet om iets te bijten, snij alles in kleine stukjes en kauw langzaam aan de meest pijnlijke zijde". De meteen in m'n hoofd schietende zotte giechel-ideetjes bij dat 'bijten' ter zijde, in combinatie met Tip 4: "nuttig geen hard of taai voedsel, maar wel puree, appelmoes en dergelijke" betekend dat zoveel als: Kristina, terug naar het 'geweldige' vloeibare en gepureerd voedsel, meid, zoals die vele maanden na de kaakoperatie! Och arme ik, nog steeds zooooo blij dat ik weer pistoletjes en toast kon genieten... Zucht. hihi
Trouwens, als je me de komende tijd de hele dag over m'n kaken ziet wrijven dan pas ik Tip 5 toe: "masseer de meest pijnlijke zones en gebruik een hotpack of warm kersenpittenkussen om de doorbloeding te verbeteren".
Voor wat het waard is -je koopt er op zich niks voor- het is een heel fijn gevoel dat iemand m'n ervaring geloofd en bevestigd. Dat versterkt m'n hoop op het vinden van de juiste oplossing. Ge kent me: altijd positief blijven denken, hé.
En, zo blij en enthousiast als een kind op kerstochtend, reed ik, door deze visite bij het ziekenhuis, vanmiddag voor het eerst mee met zo'n nieuwe Hermelijntram. Die zoefden me al wel vaker voorbij in de metro, maar je merkt maar pas hoe ontzettend lang die zijn als je er zelf in zit. Op een echt bijzonder comfortabel stoeltje trouwens. Ik heb niet alleen met volle teugen van dat tramritje genoten, maar ook met m'n volledig ontspannen mond netjes toe. hihihi 't Hoeft niet allemaal kommer en kwel te zijn, hé. ;-)
Als je meer wil lezen over Temporomandibulaire Dysfunctie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten