Het hele zaakje wiebelt gezellig mee op de maat van m'n charmante voortschrijden of schommelt vervaarlijk bij het wat steviger doormarcheren.
Met de auto of de bus over kasseien heen? Dan is 't best alles behoorlijk stevig vast te houden om hevig schokken en mogelijk zelfs slingeren te voorkomen.
Ik ben echt niet dol op het bolle gebengel tijdens het stofzuigen en dweilen.
Bij schrijfwerk met pen en papier hobbelt die bos hout voor m'n deur met korte snokjes en stootjes mee door de letters en cijfers heen.
Zelfs als ik, zoals nu, rustig en bedaard aan m'n bureautje zit te typen, ingetogen en vrij van alle drama, roert m'n façade zich zachtjes.
En al ben ik eigenlijk, zij het ietwat stiekem, best wel tevreden met m'n grote voorgevel, steeds bewust van het hopeloze gewobbel zal ik me vaak toch een beetje generen voor die immer wiegelende borstpartij...
Een paar dagen geleden passeerde ik op straat een stevig gebouwde maar zeker niet dikke jongeman, vooraan in de twintig, zwierig flapperende haren en dito t-shirt, wiens mannenborsten, volle C-cup, onstuimig en wild enthousiast in alle vrijheid mee huppelden in de stevige cadans van z'n bottinnekespas. En al was het misschien een wat minder fraai zicht, het kon hem duidelijk geen ene moer schelen. Hij, de zelfzekerheid in persoon, zat er ab-so-luut niet mee.
En in dat ene ogenblik voelde ik zowat al mijn schromen weg smelten.
Het loont wel degelijk de moeite jezelf eens in een geheel ander perspectief te bekijken, zoals ik mezelf, in dat nogal bizarre en totaal onverwachte spiegeleffectmomentje.
Die overvloed aan bewegende ronde zachtheid is alles welbeschouwd helemaal niet vulgair of aanstootgevend, en ook niks om je voor te schamen. In tegendeel: ze is mooi, bekoorlijk, zoet sexy, zelfs een beetje koket en elegant, maar vooral o zo vrouwelijk. En ze hoort bij mij.
Nu ben ik oprecht blij, met m'n, als de zo geliefde, onophoudelijk zacht golvende, kalme zee, immer deinende boezem. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten