Al zeker 25 jaar lang sukkel ik met m'n gewicht.
Ten tijde van m'n eerste huwelijk verdubbelde in amper 2 jaar tijd het getal op de weegschaal, het ging zelfs van 2 naar 3 cijfertjes... Voedsel en drank moesten de diepe wonden van een zondvloed verdriet, angst en onbegrip helen.
Dank zijn goede en evenwichtige voeding, en met mijn meer dan spartaanse discipline uiteraard, lukte het me in één jaar tijd toch iets meer dan een derde van dat gewicht weer achter me te laten.
Doch... langzaam maar zeker vonden de extra kilootjes hun weg terug naar m'n lichaam. Hoeveel pogingen er nog volgden, ik ben de tel kwijt.
Diëtistes, online groeperingen, de dieetkliniek van het UZA, shakes, maaltijdvervangers, of gewoon op eigen houtje calorietjes tellen...
Kortom, het te veel wegen achtervolgde me elke seconde van elke dag.
Die 25 kilo extra van me, die de neurochirurg bij m'n eerste rugoperatie in 2007 onheilspellend als gevaarlijk en veel te belastend bestempelde, ik heb ze er nooit af gekregen...
En de jaren schoven voorbij. En er ging wel eens een kilootje af, ten gevolge van een pijnlijke slokdarmontsteking of een zware kaakoperatie, maar dat kilootje kwam ook altijd weer trouw terug, al dan niet met versterking.
Beu om zo ongelukkig te zijn met die haat-liefde verhouding met m'n eigen lichaam besloot ik er alles aan te doen om mezelf te aanvaarden en lief te hebben zoals ik ben. Dus mét zwembanden, flapper-armen, cellulitis-benen, wobbel-billen en die immer deinende boezem. En weg met al dat gedieet.
Ik at, nog steeds, al meer dan 20 jaar trouwens, vegetarisch, super gezond, vooral niet te veel. Een maaltijd of 2 per dag volstond ruimschoots.
O ja, genietend smikkelde ik geregeld wel eens een koekje of een chipje, en ik sloebberde af en toe zelfs een zalige trappist, maar met die dingen overdreef ik zelden. Alleszins, er ontstond weer wat rust en vrede tussen mij en m'n lijf.
En toch klopte er iets niet. M'n spijsverteringsstelsel liep precies niet goed door. M'n lichaam haalde opvallend weinig energie uit de toch prima voedingstoffen. Alles ging steeds langzamer, ik werd steeds meer moe, wou alleen nog slapen en kwam stelselmatig bij zonder aanwijsbare reden.
'Zieke lever' luidde het harde verdikt vorige week. De dokter begon al over een gastric bypass... En dat vond ik toch een stap te ver. Niet nóg een operatie!
Bij het Kinecenter, waar ik al langer kom voor allerlei zalige behandelingen, en waar ik ook ondervond en leerde dat ik veel beter voor mezelf mag, kan en moet zorgen, boekte ik, bijna in paniek, een dringend gesprek met de diëtiste.
En het werd een reddend gesprek.
Mogelijk veroorzaakte het intens gebruik van fructose bij dat allereerste gewichtsverlies 20 jaar geleden al schade aan m'n lever. Doe daar bovenop nog wat te veel drank, allerlei vormen van stress, de vele operaties... Ik moet er geen tekeningetje bij maken, denk ik...
Verder alleen maar goed nieuws: bij de metingen bleek er onder mijn laag vet toch nog steeds een goed gespierd madammeke te zitten. Ik beweeg voldoende, mijn voedselvoorkeuren zijn prima en het vegetariër-zijn geeft geen nadelige gevolgen gehad. Maarrrr... ik eet en drink veeeeel te wèinig !!!
(Ja, inderdaad, dat dacht ik ook: 'komt dà tegen!' hihihi)
Gewapend met een schema, prima aangepast naar mijn zeer variabele agenda en o zo wisselende uren, een ware berg aan dagelijks te nuttigen heerlijke producten, zélfs dessert na élke maaltijd, fietste ik opgelucht en hoopvol weer huiswaarts. Er viel op dat moment, bijna letterlijk, al een hele last van m'n schouders. Zou het dan nu toch nog gaan lukken om weer fit en zonder het altijd aanwezige gewiebel van lichaamsonderdelen door het leven te dansen?!...
Om eerlijk te zijn, ik denk het wel, dit heel gewoon, op maat gemaakte en absoluut levenslang-vol-te-houden-zonder-er-bij-na-te-moeten-denken eetpatroon kan je nauwelijks 'dieet' te noemen.
Het is veel meer een kwestie van 'die eet'!... ;-)
Met veel dank aan diëtiste Kristien,
en aan Kathleen en Ronny van het Kinecenter Deurne
't Is heel fijn om jullie in m'n leven te hebben
en me steeds beter te mogen voelen
dankzij jullie kennis en kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten