"Wauw", zei de Italiaanse bezoeker in het Engels, toen hij, vlak voor ik de boel sloot, nog snel wat info nodig had. "Ik heb je de hele dag steeds heel druk in de weer gezien, bezoekers ontvangen, telefoons opnemen, van alles en ook echt alles tegelijkertijd. Iedereen had wel iéts van je nodig. En alsof het de normaalste zaak van de wereld is loste je, altijd even vriendelijk en vinnig, vol energie, echt àlles voor iédereen op. En nu, meer dan 10 uur later: je lacht nog stééds! Wauw, da's echt su-per!"
Men zegt me zulks wel vaker, toch minstens één keertje per dag, en het maakt me nog elke keer opnieuw intens gelukkig en zo mogelijk nóg vrolijker.
Maar vandaag, ondanks slecht geslapen en die bijna onmenselijk lange shift, moet ik wel extra gesprankeld hebben, want zowat elke gast aan m'n balie, zeker de helft van de bellers en een heel deel van de collega's reageerden enthousiast op m'n lach en m'n stem. Hun dag en humeur fleurde er duidelijk op slag ook een heel stuk van op. Heerlijk toch, om dat teweeg te brengen!...
Mijn dagen zijn echt ook niet altijd even fijn, maar 'Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd' klinkt het gezegde, en daar ben ik het absoluut mee eens. Trouwens, als je naar de wereld lacht, dan lacht die meestal wel terug, en zo help je jezelf ook uit die sombere bui. Dat werkt alleszins toch zo voor mij...
En als je er na een tijdje aan gewend bent om met minstens een glimlach op je gezicht rond te lopen, dan gaat het gewoon als vanzelf. Je gaat er van stralen en dan kan je niet eens meer zonder.
Ik denk wel eens stiekem giechelend in mezelf: ik verbeter de wereld. Met één vriendelijk woord, één speels knipoogje, één stralende lach of gewoon één warme glimlach per keer. Geloof me: het werkt aanstekelijk!
Wat denk je er van, zullen we samen eens een epidemie veroorzaken? ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten