Ondertussen, zo na 3 boeken, ben ik volledig mee qua afmetingen, indeling van vlakken en pixelgrootte wat de kaft betreft. Maar die allereerste keer... Nondepitjes, amai mijne frak! Bon, na een hoop gemillimeter, geschuif, gepruts, geknip en geplak in Gimp (mijne 'Photoshop') is dan ten langen leste het 'buitenwerk, de kaft van het boek, dus ook klaar.
Vervolgens komt de online drukkerij in Nederland, waar ik ongelofelijk tevreden van ben, waarmee de samenwerking steeds buitengewoon vlot en uitermate vriendelijk verloopt en die ik dus iedereen met bijzonder veel plezier kan aanbevelen, in beeld. Vergezeld van mijn wensen wat betreft de afwerkingsdetails van het boek (soort kaft, welk papier, hoe ingebonden, kleur van schutbladen, leeslint ja of nee, enz...) stuur ik hen per mail zowel het binnen- als het buitenwerk. Behalve een eventuele bestandscontrole, als je dat wenst en waar je extra voor betaalt, komen de mensen van de drukkerij absoluut nergens in tussen: wat jij levert, wordt gedrukt. Punt. En, na betaling van de factuur, bezorgt de post je enkele weken later het door jou bestelde aantal boeken in een pakket met minstens 3 dikke lagen karton en inpakpapier ter bescherming van de inhoud. Super systeem, buitengewoon tevreden van!
Omdat ik er ondertussen compleet de pak van weg heb, en me, eerlijk gezegd, gewéldig amuseer met die vele uren computergefrutsel en -gefrul, leen ik m'n 'kunnen' af en toe uit en fabriceerde ik al wel eens een boek voor iemand anders. Eén van die extra projectjes was het boek met de schrijfsels van Marie-José. Haar eerste bestelling bevatte slechts een handvol exemplaren, daar die boekjes hoofdzakelijk naar geïnteresseerde vrienden en kennissen zouden gaan. Maar dat bleken er uiteindelijk toch meer dan verwacht, en M.J. vroeg me nog 5 stuks bij te laten maken. Order geplaatst en een 2 weken later stond de postbode voor m'n deur met een pakje. Hoera, daar waren de boeken!
Maar,... ik vond het pakje een beetje verdacht. Het leek me érg plat en veel te egaal om een oneven aantal boeken te bevatten. Heel voorzichtig en secuur sneed ik met m'n mesje de plakband van de verschillende lagen van het verpakkingsmateriaal aan één zijkant door, hopend daardoor de inhoud, mogelijk mits enig schud- en friemelwerk, zonder volledig uitpakken toch te stekken te krijgen. En dat lukte wonderwel! En zoals ik al vreesde: in de binnenste, volledig dicht gekleefde, professionele verzendomslag, slechts te openen met een treklint, zaten geen 5 boeken. Het waren er 4. En, op de koop toe, niet de story's van Marie-José, doch het Engelstalig levensverhaal, blijkbaar ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag, van een mij totaal onbekende dame. Michelle van de drukkerij schrok zich aan de andere kant van de telefoon het spreekwoordelijke hoedje en verontschuldigde zich alsof het de grootste ramp aller tijde in de geschiedenis van het boek betrof. Haar geruststellend met 'dat de boekjes van M.J. niet echt haast hadden', 'wij geen moeilijke mensen zijn' en 'ik het eigenlijk wel grappig vond' zochten we samen een oplossing. Mijn voorstel het nog bijna helemaal in tact zijnde pakket meteen van hieruit naar de eigenlijke bestemmeling door te sturen -op kosten van de drukkerij uiteraard- werd door Michelle maar al te graag en met een overdosis dank aangenomen. De 4 verjaardagsboekjes vertrokken dezelfde dag nog richting Wimbledon, Groot Brittannië, en klaar was kees. Simpel, toch?!
Maar waar was ons pakje dan gebleven? Michelle zocht, en Michelle vond. Blijkbaar had men bij het versturen van de 2 boekenpakketten eenvoudigweg de adresstickers verwisseld, en alzo belande Marie-José's bestelling over het grote water. En daar waren ze jammer genoeg niet zo welwillend... Het pakje moest opgehaald! Terwijl er regelmatig updates via mail tussen mij en Nederland heen en weer gingen, werden Engelse kennissen van de drukkerij ingeschakeld en de 5 M.J.-boekjes begonnen, van hand tot hand doorgegeven, een toerke door het Verenigd Koninkrijk, om tenslotte het laatste stuk van het tripje, de Noordzee over, per post te maken, richting mijn domicilie.
Uitgerekend op mijn infiltratie-ziekenhuis-dag belde de postbode met de aangetekende zending bij me aan, natúúrlijk, en daardoor duurde het nog een week extra voor ik het juiste pak eindelijk in handen had. Ik schrok van de abominabele verpakking: slechts één stuk karton, slordig toegeplakt, geen interne extra lagen. De boeken schoven binnenin vlot heen en weer, en de harde-kaft-hoekjes waren allemaal beschadigd door de open corners van het pakje. Volgens mij hebben we wreed chance gehad dat er onderweg niet een boek uit viel!...
Michelle bood nog aan om de hoekjes gratis te herstellen, maar Marie-José kon er zo wel mee leven. Een gebruikt boek loopt ook wel eens een krasje op, hé.
Met de allerlaatste etappe in de rondreis van M.J.'s boeken werd geen enkel risico meer genomen: ik zou ze in hoogst eigen persoon bij haar thuis afleveren! En met de belofte een lekker bakje koffie en een stukje heerlijke appeltaart maakt het niet uit op hoeveel trams je eindeloos moet wachten om er te geraken, hé...
Het heeft exact 40 dagen geduurd, tussen de bestelling en mijn levering-aan-huis, maar met wat geduld, een dosis welwillendheid en een goed gevoel voor humor is het dan toch gelukt: het pakje heeft z'n rondreis beëindigd, de 5 boeken zijn veilig en wel op hun eindbestemming aangekomen. Hoera! En ik, ik had natuurlijk alweer stof voor een nieuw blogje, voor in boek nummer 5, ooit... 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten