Mijn eigen vader staat gezellig thuis bij ons moe op de kast in de woonkamer, maar haar geliefde ouders, de grootouders waaraan ik zelf heel erg fijne herinneringen koester, vonden wel een laatste rustplaats op het kerkhof en krijgen daar verschillende malen per week o.a. mijn moeder op bezoek.
Elk jaar opnieuw leggen de 10 kinderen van Frans en Jozefa, ons moe met haar 4 zussen en 5 broers dus, een klein sommetje geld bij elkaar zodat mijn moeder niet alleen in elk seizoen de grafsteen van een mooi plantje kan voorzien, maar vooral zodat ze voor een schitterend stuk kan zorgen tegen de eerste november.
Vele jaren lang bestelde ons moe in de designwinkel van een gediplomeerd bloemenkunstenaar 'hét stuk'. Eéntje dat door alle kerkhofbezoekers zéker gezien moest worden. Het werd langzaamaan zelfs een beetje een fenomeen.
En toen, o ramp... ging eind vorig jaar die bewonderde bloemist met pensioen.
Er werd zeer ernstig nagedacht en gediscuteerd over welke winkel dit jaar een waardige opvolger van het prestigieuze stuk uit 2015 zou kunnen leveren, maar niets bleek echt goed genoeg.
Toen ik, zo eventjes ergens terloops en half grappend, opperde dat, handig en 'bloemig' als ik ben, IK er misschien wel voor kon zorgen dat er wat moois kwam, bleek dat ideetje van mij toch zo gek nog niet. Dus, tot mijn grote verbazing en blijdschap ging voor 2016 de eer naar mij.
Gewapend met foto's van de favoriete bloemstukken uit de voorbije 10 jaar -jazeker, alles moet steeds uitgebreid gefotografeerd, gedocumenteerd en opgeslagen- trok ik naar m'n fantastische bloemenvriendinnetje Nanette van bloemenwinkel Fleur 2000 in Deurne en kocht me voor 35,- euro verschillende groensoorten, fraai gekleurd herfstblad, leuke bolle chrysanten groot en klein, prachtige tweekleurige rozen en zo nog het 't één en 't ander binnen het wat eigenwijze roze-oranje kleurenpalet. Alles in de caddy, met de caddy op de tram, nog een stukje te voet, caddy de trap op dragen, en voila: daar stond ik in moeders keuken, reeds volledig in gereedheid gebracht voor de grote operatie.
Ja, enige vorm van supervisie was ontegensprekelijk nodig, voor ons moe dan, want echt volledig vertrouwen doet ze mijn diverse talenten nog steeds niet.
7 jaar dienst in een drukke bloemenwinkel, waar ik ontelbare bijzonder fantasierijke bruidsboeketten maakte, metershoge en -brede centrepieces vervaardigde voor de sterrenhotels in hartje Antwerpen en talloze feestdecors zeer uitgebreid van bebloeming voorzag, het stelde haar toch voor geen meter gerust, zo zenuwachtig!... hihihi
Maar, 't moet gezegd: ook voor mij moest het fleurige eindproduct meer dan geweldig zijn, 't was tenslotte toch voor grootva en grootmoe, hé.
En na een klein uurke wikken en wegen, knippen en snijden, steken en her-steken mocht het resultaat dan ook gezien worden. Ons moe bestudeerde het geheel zeer ernstig en langst alle kanten terwijl ik gespannen haar oordeel afwachtte -ondertussen alvast de vloer weer blad- en dus ook slipgevaar-vrij vegend- en... het bloemstuk van mijn hand kreeg haar onvoorwaardelijke goedkeuring. 10 op 10 op mijn rapport!
Samen wandelden m'n moeder en ik in een heerlijke herfstzon naar het kerkhof en ik voelde me, met het bloemenarrangement in een platte doos in m'n armen, zo fier als een gieter bij de bewonderende blikken en complimentjes van de vriendelijke passanten onderweg.
De begraafplaats zag er bijzonder fleurig uit, een lust voor het oog. Even links en rechts een vriendin en kennis begroeten, nog snel een natte doek over de zwarte steen, de zonovergoten bloemen juist gepast in het midden voorzichtig op de zerk plaatsen, uiterst nauwkeurig lichtjes schuin, hier en daar nog een blaadje verleggen en dan, stapje achteruit, het resultaat bewonderen.
En ook nog een pak mooie én leuke foto's schieten natuurlijk.
Zowel mijn grootouders, als deze ietwat zenuwachtige maar fantastisch zonnige herfstdag gezellig samen met ons moe, en ook dit door mij gefabriceerde Allerheiligenbloemstuk, voor mij zijn ze allemaal de herinnering meer dan waard! ♥♥♥
Geen opmerkingen:
Een reactie posten