Maar ik ben niet ontevreden want 't was allemaal voor de goeie zaak: om 1u vannacht is dan eindelijk toch de kerstaffiche van dit jaar afgeraakt! Woehoe!
Weer iets om af te strepen op die eindeloze lijst met duizend-en-één grote en kleine dingetjes, want hoe je 't ook draait of keert, voor ik op het podium het beste van mezelf sta te geven is er écht wel wat water naar de zee, hoor! Eigenlijk is het uitvoeren van het concert zelf nog de minste van alle inspanningen, vergelijkbaar met het topje van een gigantische ijsberg. Door de microscopische omvang van ons VZWtje is het hoofdzakelijk aan mij, de gedelegeerd bestuurder -ook 't-werkpaard-van-dienst genoemd- om die onoverzichtelijk lange to-do-lijst afgewerkt te krijgen, vanzelfsprekend liefst binnen de gegeven tijdspanne.
Afgelopen weekend zat ik, bij het invullen van de bedrijfsbelastingen, nog te giechelen met mijn 'functie's' binnen de VZW. Onze cijfers doorgeven zou, met die zowat onbestaande omzet, een makkie kunnen zijn, ware het niet dat ik er elk jaar weer een pak extra programma's op m'n computer voor geïnstalleerd moet krijgen. Dan ben ik in m'n ééntje niet alleen de hele boekhouding van de onderneming, maar meteen ook de volledige IT-afdeling. Grappig, toch?!
Nu die jaarlijks weerkerende horde genomen is kunnen we weer volle gas vooruit voor de kerstconcerten. Ondertussen ligt uiteraard het theater al vast, op de juiste data, én met de correcte ticketprijzen. De reusachtige besneeuwde kerstboom is geboekt. Muzikanten en ballet zijn gecontacteerd, die vrolijke bende nog niet helemaal compleet. Roger schakelt voor de komende weken een versnelling of 20 hoger in die toch steeds wat moeizame zoektocht naar nieuwe gedichten en teksten, zoals dat bij mij het geval is voor de liedjes en grapjes. Er is een leuke fotograaf vastgelegd, de geweldige heren van de kassa hebben er ook al zin in, ons moe is alvast ijverig bij familie en kennissen een schare supporters aan 't ronselen en bereidt zich voor op de jaarlijkse kostuums-strijk-marathon, en jawel, ook de eerste tickets zijn de deur uit...
Ja, er zit zeker al wat beweging in, maar er moet nog zoveel meer.
Gulle sponsors zoeken én vinden bijvoorbeeld, want de ticketopbrengst, zelfs bij uitverkochte zalen, dekt spijtig genoeg écht het onkostenplaatje van zo'n show niet (nog altijd die spotgoedkope kaartjes, hé!...) Elk jaar weer moet ik ook ergens een nieuwe, boeiende en verrassende special guest opduikelen, want het gegeven 'kerst' blijft uiteraard beperkt en je mag je publiek niet vervelen met nog maar eens 'meer van 't zelfde'...
En verder? Even kijken. 't Programma interessant en vlot lopend in elkaar steken, een deftig programmaboekje fabriceren, het inspirerend voorwoord schrijven, de nodige muzikanten bij elkaar krijgen, ook voor toch minstens 2 repetities aub, de desbetreffende nummers met de dansers doornemen, de roadie te pakken krijgen en z'n instructies doorgeven, contractjes in orde brengen, praktisch afspraken maken per telefoon, mail, sms, in persoon...
En 'k zal wel weer 't één en 't ander vergeten op dit moment.
Naar gelang het concertweekend nadert gaat m'n hoofd ook steeds meer tollen van de door niemand opgemerkte maar o zo belangrijke details.
Zijn er nog genoeg bloemen voor het haar van de ballerina's? Is er nog voldoende glitterhaarspray? Moet ik nog meer witte panty's voor mezelf en het ballet kopen? Waar vind ik rode sokken voor de heren van 't orkest? Heeft iedereen wel de juiste partituren? In de correcte toonaard? Pas ik nog wel in m'n kerstjurk? Moeten m'n beroemde rode schoenen nog naar de schoenmaker? Welke kleine 'toi toi toi'-kadootjes kan ik dit jaar weer eens verzinnen? Moet ik broodjes of fruit voorzien? Hoe zit het met de sleutel van het theater? Hangen de spots al goed? Klopt de kleur van hun licht? Krijgen we die reuzegrote kerstboom weer netjes uitgeplooid zonder ons te verslikken in de namaaksneeuw? Hoe laat moet ik al in de zaal zijn? Of beter: hoe vróeg kàn ik al in de zaal zijn? En op welk onmenselijk uur laat ik de wekker dan aflopen om m'n concerthaar in orde te krijgen? Zijn m'n eigen partituren en nota's in orde? Heb ik m'n nummers en moppen wel genoeg geoefend?...
Zoveel ogenschijnlijk te verwaarlozen onbenulligheden, maar in 't belang van 't grote geheel kan ik er behoorlijk van wakker liggen, geloof me.
Om dan nog maar te zwijgen over de immer bijhorende financiële zorgen.
Eigenlijk is de tomeloze energie die tijdens die vrolijke voorstellingen aan alle kanten van me af spettert niets, absoluut niets, vergeleken met de maandenlange organisatorische krachtinspanningen die aan de shows vooraf gaan. En dan is het nog af te wachten of het publiek er van zal genieten...
Als er al publiek komt opdagen, uiteraard...
Kort samengevat: al steekt het me telkens weer onbeschrijfelijk tegen nóg maar eens heel dat enorme organisatiecircus op m'n schouders te nemen, ik begin er desalniettemin -'t bloed kruipt waar het niet gaan kan- élk jaar weer opnieuw aan! En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw... Om aan het eind van elk zo'n episode, uiteraard samen met al m'n in meerdere of mindere mate geïnspireerde en begeesterde medewerkers -van de eerste tot de laatste bijzonder gewaardeerd ongeacht de afmetingen van hun bijdrage- steevast een geweldig opmonterend, stemmig feestelijk en van levenslust sprankelend eindproduct aan het verheugde publiek af te leveren.
't Is 8 uur in de morgen, 'k heb bitter weinig geslapen, m'n arme hoofd en oogjes doen pijn en m'n koffie wordt koud, maar hoera hoera, de kerstaffiche is klaar! Alweer iets op die gigantisch lange lijst afgevinkt, dus -ten aanval!- op naar 't volgende puntje! Maar misschien eerst nog ne koffie. Of 2, 3...
Concertorganisatie? Ja, dat is echt a never ending story!... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten