donderdag 17 december 2015

Beestachtig mooie portretten.

Nog wat gepijnigd nabibberend van de zeer intense en zelfs met een traantje of twee, drie overgoten plooi- en streksessie bij de kinesiste slofte ik vanmiddag verder langst de straten. Er moesten nog wat, hopelijk de laatste, inkopen gedaan worden voor de komende kerstconcertenweekendmarathon.
Passerend aan de etalage van Atelier Luc de Backer in de Gallifortlei herinnerde het piepkleine schilderijtje van een meer dan levensecht en super schattig muisje me aan een tentoonstelling waarvan ik de vernissage miste maar wel erg mooie foto's gezien had via Facebook. 
Met nog wat tijd op overschot stapte ik, caddy en al, de winkel/galerij binnen.
De gezellige, steeds interessante babbel met Luc en zijn vriendin Martine en de immer warme ontvangst zijn trouwens op zich al redenen genoeg om eens een keertje vaker langst te gaan. Je wordt er op slag opgewekt van!
Op het eerste zicht hingen er niet zo heel veel werken, maar potverdorie wat een serie ongelofelijk prachtige en kwaliteitsvolle stukken! 
Grote en kleine potloodtekeningen, o.a. een grappige en inventieve reeks rond mensen en dieren die water over zich heen krijgen, zo fijn en gedetailleerd dat het bijna iets te licht afgedrukte foto's lijken. 
En kleurrijke schilderijen, ook heel klein en heel groot, met zulke fraaie en levensechte portretten van honden, katten, een roodborstje, een muisje,... dat je bijna verwacht dat ze elk moment in beweging zullen komen en uit de kader springen. De ultra fijne penseelstreekjes, zo doorvoeld van kleur, zo realistisch. Elk haartje, elk pluimpje, elke kleinigheidje, elke onderdeeltje... Echt sterk werk!
Zonder ze ooit beu te worden zou ik er werkelijk jarenlang enthousiast genietend naar kunnen kijken en er blijvend verwonderd over zijn!
Och, had ik van mijn allerliefste overleden viervoeters maar zulke schitterende herinneringen aan de muur... Tja, niet voor direct, vrees ik, met die eeuwig lege portemonnee van mij, maar wie weet, ooit, hé!...
Amper te geloven dat er, volgens Luc, niemand op de vernissage langst kwam. Mijn verbazing was bijzonder groot toen ik dat hoorde. Er liep zelfs even een koude rilling van over m'n rug. Het gastenboek bevatte slechts 2, gelukkig wél erg lovende, meldingen. 3, na vandaag. Met de mijne erbij...
Als er geen beroemdheid interesse vertoond in jouw tentoonstelling of project, of de ene of andere rijkerd er niet een kans in ziet om, via jou, nóg welgestelder te worden, je weet wel wat ik bedoel, dan mag je nog zo fenomenaal super fantastisch zijn in wat je doet op artistiek vlak, dan kent geen mens je, dan is er geen ruimte en tijd voor je in de pers of op de beeldbuis. Zoveel geweldige kunstenaars en artiesten zitten in datzelfde straatje... Geloof me, ook ik weet, spijtig genoeg, véél te goed hoe het is.
Dus, gewoonweg omdat ik het kàn en dit absoluut de moeite waard vind: laat me er hier dan maar even een stukje over schrijven! 
Misschien dat mijn be- en ver-wondering nog iemand overtuigt om al dat fraais te gaan aanschouwen en wie weet wordt ook die persoon er dan een beetje 'rijker' van... Stap simpelweg even binnen, het hoeft helemaal niet lang te duren en het kan gerust in je gewone alledaagse kloffie. 
Ik ben alleszins heel blij dat ik er even de tijd voor nam! :-)
Beste Monique, ook voor mij voorlopig ongekende kunstenares: ik genoot van je werk! Proficiat en dank je wel.


Tentoonstelling Monique Geurtsnog tot 19 januari 2016
Atelier Luc de Backer, Gallifortlei 19, Deurne (alle dagen van 12 tot 18u)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten