Natuurlijk had ík dat weer opgemerkt, zoals zo vaak. En uiteraard, naar goeie, allé ja, gewoonte, liep m'n hoofd meteen weer vol met bedenkingen.
Ben ik nu de enige die dat gezien heeft?
Zou nu echt niemand anders hier acht op slaan?
Ik heb me dat toch niet ingebeeld, hé?!...
Misschien is die man het sleuteltje van het slot van z'n ketting kwijt. Of de code vergeten, van het nummerslot. Wie weet kon hij dan eigenlijk wel een helpende hand gebruiken, bij het bevrijden van zijn stalen ros.
Of zou hij daar dan toch, met behoorlijk wat lef zo op klaarlichte dag, hopend ongezien op te gaan in de massa, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, heel banaal iemand anders tweewieler achterover staan drukken?...
Ben ik nu de enige bij wie deze scène toch wat vraagtekens oproept?
Zou het mogelijk zijn dat het de mensen totaal niet interesseert? Of laat het hen koud, zolang het maar niet hùn fiets is...
Wie weet zijn ze wel bang. Bang om iets fouts te zeggen, bang om klappen te krijgen, bang om zich ergens bij in te laten. Tegenwoordig lijkt het zoveel veiliger je absoluut nergens mee te bemoeien, maakt niet uit wat je ziet...
Of zijn mensen deze dagen werkelijk zodanig met zichzelf bezig, met hun immer rinkelende mobieltje, met het leuke shoppen, de dringende afspraken, en zo veel meer, dat ze er écht als volledig blind aan voorbij liepen?!
Het kan allemaal, hé. Scenario's zat. Misschien bedenk jij er zo dadelijk ook nog wel een paar. Hoe het ook zij, waarschijnlijk komen we de waarheid achter dit fietskettingzaagverhaal nooit te weten... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten