zondag 8 oktober 2017

Magisch.

Al behoorlijk wakker maar nog verre van bereid de behaaglijke warmte van de knusse kussens en het donzige dekbed te verlaten wentelde ik me op deze rustige zondagochtend in de alom heersende stilte. Niet dat het hier anders niet stil is, maar nu ontbraken ook de geluiden van de af en aan zoemende liften, open- en dichtslaande piepende deuren, het geronk van vertrekkende auto's in de garage en de harde naaldhak-voetstappen op de stenen vloer boven mij. Er waren zelfs geen sanitaire geluiden te registreren. Helemaal niemand nam een bad of trok het toilet door bij het aanbreken van deze dag. Zelfs de anders zo lustig kwetterende meesjes bij de zaadjes en nootjes op het terras waren blijkbaar nog niet uit hun nest geraakt... Genieten met een hoofdletter dus.
En dan, heel onverwacht maar met een meer dan perfect georkestreerde timing, zwol vanachter de nog gesloten roze gordijnen het zacht ritselende ruisen van een plotse hevige maar malse regenbui aan. Als miljoenen murmelende stemmetjes van een uit de kluiten gewassen elfenkoor. 
Het bijna sprookjesachtige moment toverde als vanzelf intense vreugde in m'n hart en een fenomenale glimlach op m'n snuit. Kan een zondag nóg mooier beginnen?!... Ja dus. 
Na toch even overwegen of dit wel allemaal neer te schrijven viel zette ik me, ongewassen ongekamd ongekleed, gesterkt door slechts een dampende kop koffie, achter m'n computer. Door de glinsterend natte dennenbomen priemde een verrassend stralend zonnetje en tekende vrolijk bewegende lichtfiguren op m'n bureautje en m'n gezicht. De laatste zachte regendruppels van de verkwikkende bui schitterden er als met gulle hand uitgestrooide diamantjes doorheen en deden struiken, bomen, gras en stenen fonkelen als van goud.
Ondertussen weerklinkt achter mij het vertrouwde gestommel en geroezemoes van de vele badkamers in dit ontwakende appartementsgebouw. Naast me zitten twee bijzonder wakkere poezen van tussen de kamerplanten opgewonden de ijverig en uitgelaten af en aan vliegende vogeltjes aan de andere kant van het raam te bespioneren.
Elke vezel van mijn lijf is op dit moment verzadigd met een onmetelijk gelukzalig gevoel. Echt, geloof me, magie is overal. 💗



Geen opmerkingen:

Een reactie posten