Vanuit al die nieuwe wijsheid maakte ik vlak voor het begin van deze maand, in de aanloop naar m'n verjaardag van dit jaar, het misschien wat gekke, doch weloverwogen besluit om niet meer te verjaren. Mijn teller blijft bij deze tot het eind mijner dagen op 50 staan.
"O nee, ge gaat toch nog wel blijven ademen, hé," reageerden een aantal vrienden en collega's verschrikt op mijn mededeling. "Niet doodgaan, hoor, we hebben u nog nodig en zouden u veel te hard missen!" Maar ze moeten niet bang zijn want als het uitsluitend aan mij ligt dan loop ik echt nog wel een behoorlijk tijdje rond op deze blauwe planeet. 'k Heb nog veel te veel te zingen en te schrijven, nog zoveel om te bewonderen en me over te verwonderen, nog zoveel mensen te ontmoeten, nog zoveel te leren, mee te maken en te beleven, nog zoveel lief te hebben en nog zoveel liefde te ontvangen... Simpelweg: nog zoveel leven in mij en nog zoveel (om voor) te leven.
50 vind ik gewoon juist goed, juist gepast, juist genoeg en een mooi getal.
Een beetje een gulden middenweg. Niet jong en dwaas meer, een stuk of wat illusies armer, een pak trauma's rijker, heel wat realistischer en dus ook zoveel wijzer. Maar toch ook nog niet oud en versleten, niet doelloos ronddraaiend in zich eindeloos herhalende dagen en vastgeroeste gewoonten, beperkt door leeftijdsgebonden lichamelijke of psychische mankementen, zonder spannende vooruitzichten of energie voor nieuwe projecten... Maar op die manier oud-zijn wens ik sowieso niemand toe. Dus ook mezelf niet.
Hopelijk gaat mijn lichtje niet alleen uit op bijzonder hoge leeftijd, maar liefst ook nog steeds 'in het vuur van de strijd', creatief, scheppend en vol verwondering bezig, zoals in elke andere seconde van al mijn dagen... Dat zullen we moeten afwachten, hé, maar ondertussen zit mijn hoofd nog steeds meer dan boordevol fantastische plannen, al dan niet realistische projecten, traumaoverstijgende belevenissen en kleine stille gelukswensen.
Kalenders -jaren, maanden, dagen tellend en daardoor ook hoe oud je bent- het zijn uitvindingen van de mensheid door de eeuwen heen, om vat te krijgen op 'tijd', zoals we dat zijn gaan noemen, iets dat eigenlijk ongrijpbaar is.
Want wat is leeftijd uiteindelijk, behalve een getal? Ik ken jongeren die in absoluut alles, lijf en geest, ronduit afgeleefd en oud zijn. Maar mijn kennissenkring kent net zo goed mensen op gevorderde leeftijd met de energie en uitstraling van een frisse twintiger. Je bent echt maar zo oud of jong als je je voelt -en misschien ook zoals je je gedraagt- naar mijn bescheiden mening...
Mijn besluit staat dus vast: vanaf dit jaar ben en blijf ik 50 jaar jong, en tel daarbij m'n jaren ervaring. 2017 is dus gelijk aan 50 plus 1!
Of zelfs 50 + 1 + 26, want eigenlijk wordt je élke dag een beetje ouder, niet?! Daarom plan ik m'n verjaardag, oeps, ik bedoel m'n 'ervaring' natuurlijk, iédere dag te vieren in het vreugdevol delen, het eindeloze genieten en het intens beleven van al die onnoemelijk vele -vaak hele kleine- dingen die het leven tot een ongelofelijk boeiende reis maken.
Door een onverwacht stralende lentezon, die heel even de donkere wolken en de stromende regen- en hagelbuien doorboort daarbuiten, meer dan ooit beseffend dat je slechts in dit eigenste moment leeft, maak ik er een punt van om dan ook élke moment, positief of negatief, ten volle te leven en te be-leven, en zo mijn leven -en 'Het Leven'- in al z'n glorie heel bewust te vieren. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten