M'n vriendin Lena vond het leuk om chauffeur voor me te spelen en we zouden er meteen een daguitstapje Brugge van maken. Haar vriend Luc ging ook mee, en Bernard, die de weg wist, vervolledigde het gezelschap.
Op de autostrade viel er tegen alle verwachtingen in niets te merken van de voorspelde verkeersdrukte -viel dat even reuze mee- dus totaal op 't gemakje zoefden wij gezapig en comfortabel in de mooie cabrio richting historische stad.
Bernard zou ons via de kortste weg naar onze bestemming brengen, maar toen hij ter hoogte van Zelzate vond dat we de autostrade beter verlieten leek ons dat zo danig vreemd dat we toch nog even verder reden, om dan in de buurt van Gent alsnog in te gaan op z'n aandringen.
We hebben er nog steeds het raden naar het waarom: na een klein toertje tot aan de Vooruit (volgens toeristische brochures absoluut een klein ommetje waard) leidde Bernard ons... terug de snelweg op!
Oké, uitgebreid 'den toerist uithangen' stond zeer zeker op onze agenda, maar 'sightseeing' was pas gepland nà mijn zangopdracht, en voor dit soort opdrachten wens ik pertinent -daar is geen weg naast- op tijd te komen.
Vlak voor Brugge stelde Bernard een kortere weg naar de kerk voor. Zo binnendoor zouden we er zeker en vast nog op tijd geraken!...
En het resultaat, dat raadt u natuurlijk al: hopeloos vast in een kluwen van wegwerkzaamheden en op de koop toe, uiteraard, totaal verdwaald in een wirwar van éénrichtingsstraten.
Bernard wist het toen duidelijk ook even niet meer en vermoedelijk verveeld met de situatie zweeg hij als vermoord in alle mogelijke talen.
Ondertussen tikte de klok natuurlijk angstaanjagend verder. Het 'nog op tijd komen' begon nipt te worden. Gelukkig, alweer dankzij die geweldige uitvinding, Smartphone genaamd, lukte het ons om, met Google Maps in de hand, weer de juiste richting te vinden. Nog nét keurig op tijd, stipt op het afgesproken moment, wandelde ik -niets aan de hand- in alle rust en kalmte, sereen zoals het een echte diva betaamd, het gebedshuis binnen.
De zon scheen feestelijk door de glasramen, het orgel klonk fantastisch, de organist was bijzonder in vorm. Heerlijk om zo te mogen zingen! Echt genieten.
En de vele kerkgangers beviel het duidelijk ook: de hele dienst lang draaide men zich in grote getale om, om verwonderd, bewonderend en vooral nieuwsgierig naar boven, naar het hoogzaal, naar die onbekende zangeres te kijken. Zelfs buiten op het plein voor de kerk had men zich gelukzalig kunnen laten meevoeren op de tonen van onze muziek!
Na afloop omhelsden, kusten en bedankten de familieleden van de overledene me duizendvoud om zoveel moois en het regende felicitaties van de andere aanwezigen. Dat je als artiest je publiek kan ontroeren en mag raken diep in hun hart en ziel, da's zowiezo het allermooiste compliment dat je krijgen kan, maar in dit geval voelde het ook best wel onwennig, zo na een begrafenis, een allerlaatste afscheid...
Job well done, op dus naar de welverdiende ontspanning: 't dagje Brugge.
Na enig rondtoeren, Bernard hield nog steeds wijselijk z'n mond, vonden we een parkeerplekje en even later smulden we op een zalig terras met uitzicht op het Belfort van een lekkere maaltijd terwijl we met veel deugd van onze Brugse Zot nipten. Nog een eindje kuieren langst de winkeltjes, als echte toeristen wat souveniertjes scoren, bij Bierbrasserie Cambrinus nog even worstelen met de zo goed als onmogelijke klus iets te drinken te kiezen uit die meer dan 400 biersoorten, en toen werd het langzaam tijd om weer huiswaarts te keren.
Het geopende dak verkoelde de gloeiend hete auto nauwelijks, maar dat deerde niet: het voelde als hemelse vakantie in een ver zuiders land. We zochten onze weg terug naar de ring en -o, wat een verrassing- Bernard vond op datzelfde moment z'n stem ook terug en dirigeerde ons -wat had je gedacht- nóg maar eens uitgebreid de verkeerde richtingen uit!
Ach, weet je, voor mij was dit een super fijne vakantiedag in uitzonderlijk goed gezelschap. Pure zaligheid, zo een aangename uitstap met leuke mensen en fantastisch weer. En dan nog eens in de luxe van een cabrio, bestuurd door een aanstekelijk relaxte chauffeur... Geweldig, toch?!
Dank je wel Bart en Amaryllis, dat ik in Brugge mocht komen zingen en dank je wel Lena en Luc, jullie maakten de dag extra extra.
En Bernard... ik vrees dat jij in de kortste keren door een spiksplinternieuw laatste model GPS vervangen wordt! Jouw TomTom-dagen zijn geteld, beste kerel. Zelfs updaten is in jouw geval volledig zinloos volgens mij. Jou rest enkel de bak met afgedankte elektronica tussen de rest van het afval op het containerpark...
Of 't moest zijn dat Lena je bij zich houdt, voor die speciale dagen dat ze nog eens in het wilde weg -op de goeien boef, zoals we dat in Aaantwaarpe zeggen- een eindje wil gaan rijden, wind in de haren, zon op het gezicht. Want om langst volstrekt ongekende wegen in bijzonder verrassende uithoeken en op buitengewone verloren plekjes terecht te komen, daar ben jij on-ge-twij-feld de meest ideale, bijna goddelijk geflipte gids voor. ;-)
Wil je ook één van die 400 bieren gaan drinken? Bierbrasserie Cambrinus website!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten