De adventskalender.

Over sommige dingen kunt ge maar vertellen als ze helemaal voorbij zijn, hé. Dat geldt dus bijvoorbeeld ook voor mijn allereerste adventskalender ooit! En tegen de tijd dat eindelijk al die vakjes geopend en de kerstdagen gekomen waren, namen mijn 9 YouTube filmkes zowat elke minuut van elke dag én elke letter van al mijn blogjes in beslag... En beetje 'vijgen na Pasen' dus, maar aangezien er zich zeer nieuwsgierig mensen onder jullie bevinden, laat ik je alsnog graag even meegenieten in deze 25-dagen-adventskalender-terugblik!
Eind oktober 2020 moest ik voor iets -'k weet niet eens meer waarvoor- bij de Zeeman zijn. Daar in de bak met sterk afgeprijsde artikelen lag voor slechts 2,50 euro een adventskalender. 'k Had nog nooit eerder zo een kerst-aftel-ding gekocht, maar in een geamuseerd en kinderlijk blij moment leek het me ineens heel erg leuk om zo eens 25 dagen lang elke dag een vakje te openen en een presentje. De kalender ging aldus met de rest van de boodschappen mee naar huis. En daar kreeg hij, in afwachting van de 1e december, een mooi plekje op de piano, om, goed zichtbaar, de spanning van 'wat zou erin zitten' toch alvast langzaam een klein beetje op te drijven. Ja, 'k ben echt niet helemaal gek, 'k wist ook wel dat de geschenkjes niet de meest miraculeuze schatten zouden zijn, maar 'k was toch razend benieuwd naar wat men voor die belachelijke prijs toch nog in zo'n al erg mooie doos had kunnen steken, en dan nog wel voor zovele dagen...
En toen, toen was het eindelijk zover: de maand december brak aan en ik mocht vakjes beginnen openen. Joepie! En, spannend...
- Dag 1. Hij paste voor geen meter, maar 'k was toch heel blij met m'n knalgroene plastieken sneeuwmanring! 'k Heb hem de hele dag met een brede smile halverwege m'n pink gedragen, én er een foto van op Facebook gezet.
- Dag 2. O, kijk, een kleine rode slinky, zo'n ressorreke, een 'veer' in keurig Nederlands. Om van een treetje of 2, 3 af te lopen, zoals die grote metalen, die we vroeger bij ons thuis eindeloos van de grote trap lieten wandelen, bleek dat plastieken ding véél te licht en te stijf, maar als ik ermee rondzwierde, maakte hij een prachtig zoefend geluid. Beter dan niks.
- Dag 3. Cool, een rode springende kikker! Deed me onmiddellijk denken aan het vlooienspel van vroeger. Ken je dat nog? Een spel met een heleboel kleurrijke ronde fiches en een 'doel', een beker of een doosje, waarbij je door met één plastiek rondje op de rand een ander te drukken, die laatste in de pot of beker moest zien te wippen. Ze flikkerden door de hele kamer, absoluut alle richtingen uit, maar in het doel? Vergeet het maar! Net zoals deze kikker dus: geen richting in te krijgen, maar wel superleuk!
- Dag 4. Een nieuwe slinky? Nee, precies toch niet. Een soort groene 'tube' in stervorm met ribbels aan de zijkant. Raar ding. Geen idee waar het voor dient, of hoe je daarmee speelt... Misschien hoort het nog ergens bij. Afwachten.
- Dag 5. O, da's plezant: een kleine caleidoscoop! En hij werkt nog ook! Ik zie de wereld meteen vanuit een ander perspectief.
- Dag 6. Dit is leuk! Oogjes om vingerpoppenkast mee te spelen. Vroeger speelde ik een soort poppenkast met 2 van die papieren balletjes met oogjes erop getekend en aan elkaar verbonden met een elastiek. Die schoof ik over één van mijn meest donzige wanten, en voilà: een soort Cookiemonster! En dat was zelfs met stemmetjes en zo. De Muppet Show was er niks bij! Vraag maar aan mijn jongste broer.
- Dag 7. Maar zie nu: nog zo een caleidoscoopke! Voor elk oog één, en dan instant koppijn en de rest van de dag zo scheel als een otter! hahaha
- Dag 8. Jaaaa, nog zo van die wiebeloogjes voor over een vinger. Voilà, voor elk hand een setje, en de poppenkast heeft meteen boeiende conversaties.
- Dag 9. Oei, hoe heet dit? Klapperhandjes misschien? Goed voor handengeklap met slechts 2 vingers! (de vingers die dit dingetje vasthouden, hé...) Applaus! Zo vaak en zoveel ik maar wil! Woehoe! Klepperdeklepperdeklepperdeklap.
- Dag 10. De poppenkast breidt uit: nóg een paar oogjes. Weinig origineel, maar nog steeds ongelofelijk geinig. 'k Ga er een paar in m'n jaszakken steken, denk ik, voor saaie momenten onderweg... Ziet ge mij al bezig op de tram?! hahaha
- Dag 11. Aha, nog zo een onbruikbare slinky, maar nu een groene. Allé vooruit, zoefen met 2 handen dan maar! Uit de weg en van onderen! Wiiiiiiieeeeeeeee...
- Dag 12. Een rood, fantastisch draaiend tolletje! Amai, voor zo'n plastieken prutsding heeft het me veel meer dan één dag kunnen plezieren. En de poezen ook! Het spint gewéldig goed, en heel lang. Echt tof. Plezier voor nog lang!
- Dag 13. Een jojo is tof speelgoed, maar deze miniversie in plastiek is veel te licht om meer dan 1 keer terug omhoog te rollen... En 'k kan er ook niks anders mee verzinnen. Niet leuk. Jammer.
- Dag 14. Een nieuwe ring! Opnieuw knalgroen, maar nu met een kerstboompje. En deze past uiteraard ook niet echt... Maar: aandoen!
- Dag 15. Geen idee wat dit is, een soort rubberen denappel misschien. Alleszins, het ding bots net niet te hard en maakt door z'n conische vorm genoeg interessante bewegingen om de 2 poezen een uurtje of 2 te entertainen. Hopelijk gaan ze er niet op zitten kauwen... Ik hou ze in 't oog.
- Dag 16. Opnieuw een tolletje, maar van een totaal ander model. En draaien dat het ding doet! Fantástisch! Om opnieuw en opnieuw eindeloos te laten spinnen. Wiiieee, ziet dat gaan!
- Dag 17. Mijn ringencollectie breidt uit met een rood rendier! 'k Heb een acuut tekort aan pinken...
- Dag 18. Ja lap, nog zo een broljojo waar niet mee te spelen valt. Stom ding. Pffft, goed voor de vuilnisbak.
- Dag 19. O, da's eens iets helemaal anders! Een grote doorzichtige groene dobbelsteen met binnenin een piepklein wit exemplaartje. Die gaat in de spelletjeskast: een set van 2 dobbelstenen waarvan je er nooit eentje kan kwijtspelen, dat komt altijd van pas.
Ondertussen begint de kartonnen doos echt helemaal uit elkaar te hangen. Ze is zo stilaan ontegensprekelijk gescheurd aan alle kanten. Die dagelijkse vakjes gaan niet echt gemakkelijk open, zelfs niet met geduldig prullen... 'k Had misschien beter een mesje gebruikt. Maar, och, wat zou je achteraf nog mee willen, met die lege doos. Opnieuw vullen voor volgend jaar?... Maar nee, die gaat gewoon bij 't oud papier.
- Dag 20. Aha, nog zo'n tol als op dag 12, maar nu een groene. Maar, groen draait absoluut even goed rood, hoor! Heel plezant ook voor op m'n bureautje, als ik weer eens zonder internet zit te wachten op één of andere download...
- Dag 21. Jeeey, een groene kikker! Nu kan ik racen met die kikvors van dag 3. De rode tegen de groene! Allé, 't is te zeggen: als één van de poezen er niet mee vandoor gaat, want blijkbaar is dit ongelofelijk schitterend spul, echt buitengewoon ideaal zo blijkt, om met een stevige lel van één pootje door de kamer te laten schuiven, om er natuurlijk vervolgens als een totale gek achteraan te stuiven. Sowieso lol verzekerd!
- Dag 22. Voilà zie: de collectie tolletjes is compleet! Nu heb ik 2 van die platte en 2 van die bolle. De poezen gaan uit hun dak met al die wiebelende wentelende tweekleurige frullekes hotsend en botsend overal op de vloer van de woonkamer! En ik hou nu geregeld vele kleine wedstrijdjes naast de computer tijdens het wachten op verbinding...
- Dag 23. 't Viel te verwachten, hé. 'k Had al 2 groene ringen en 1 rode. Er moest dus nog een rode bij! En voilà, hier is hij dan: de rode sneeuwkristal. Schoon, zenne.
- Dag 24. Hola, dat groene ding van dag 4, die tube in stervorm, da's vermoedelijk toch ook zo'n ressorreke, zo een slinky die niet echt iets doet of kan. Hier is weer zo een stervormig ding, een rode deze keer, en deze 'ressort' dus wel. Die groene moest vermoedelijk nog losgemaakt... Eens even aan prutsen seffens. Alhoewel, hij loopt toch niet van een trap, hé. En daarbij: ik heb geeneens een trap in huis! hahaha
'k Wist niet dat zo'n adventskalender tot en met kerstdag zelf ging, maar dat blijkt in dit geval wel zo te zijn: er is ook nog een vakje voor dag 25!
- Dag 25. De poezen gaan blij zijn: nog zo een stuiterend dennenappeltje, een rode deze keer. Da's goed geregeld: zo hebben ze er elk eentje! En Kristina maar smijten en keilen met die dingen. En 't spul daarna vanonder de kasten vissen uiteraard, keer op keer op keer op keer... ;-) O, ideetje: 'k zou eigenlijk ook in allebei die gummietjes een oogvijsje kunnen draaien om ze assorti als een rode en een groene kerstoorbel te dragen! Met een stevige ring eraan misschien ook een leuk sleutelhangertje trouwens.
Wel, 'k moet zeggen dat m'n allereerste adventskalender ooit echt niet tegengevallen is. Voor die luttele 2,50 euro hebben zowel Poekie en Pompon als ik zelf onbetaalbaar veel lol en entertainment gehad. Inclusief fijne herinneringen aan vroeger. Uit de tijd dat ik nog écht een kind was, en geen af en toe wat kinderlijke, prettig gestoorde volwassen vrouw met een stevige, doch leuke hoek af... Ja, 't is maar weer eens duidelijk: geluk zit echt in kleine dingen. En soms zijn dat dus 25 onnozele rode en groene plastieken prullekes in een kartonnen kerstdoos met moeilijk te openen deurtjes... :-)
Absoluut voor herhaling vatbaar, zou ik zo zeggen, zo'n adventskalender. Eind oktober 2021 toch maar weer eens in de afslagbak bij de Zeeman gaan piepen, hé... ;-)