M'n broer bracht ze gisteren in 't passeren even tot bij mij. Het materiaal waaruit dit schoeisel gemaakt is, is me niet onbekend. Ik maak namelijk al jaren m'n vele spulletjes en frulletjes stofvrij met zo'n elektrostatische chenille stoffer, en dweil het laminaat al even lang met een licht bevochtigde vloermop uit hetzelfde microvezel materiaal. Werkt prima. Daar ben ik altijd al heel tevreden over geweest. Toen ik dus die sloffen vanochtend zo gezellig fluffy, zacht en roze op de tafel zag liggen aanlokkelijk zijn, moest en zou ik ze ook onmiddellijk uitproberen! O, dat zat alvast niet slecht. Zelfs best comfortabel eigenlijk. En super glad-glibberig voelde het niet direct, dus voor slipgevaar en allerlei mogelijke uitschuifaccidenten in m'n zeer nabije toekomst moest ik precies ook niet zo gauw vrezen. Goed begin. Top.
Eerst nog een beetje voorzichtig, met zo van die kleine 'super-glad-ijs-en-pas-geslepen-schaatsen-bewegingkjes', schuifelde ik proberend door een paar kamers. Maar al gauw deed ik de afwas met geinig cirkeltjes draaiende voeten, zwierde ik dartel een paar extra toertjes rond de tafel en 't bed, en veegde ik, lenig als een zelfverzekerde danseres, experimenterend met grootse -en naar mijn idee elegante, maar er zijn jammer genoeg (of gelukkig) geen getuigen om dat te bevestigen- beenbewegingen, langs alle plinten en onder de kasten. Plezant! Er ontbrak eigenlijk nog juist een vrolijk geanimeerd muziekje bij. Ja, als ge zo uw vloeren een deftige veeg- en opblinkbeurt kunt geven, dan is poetsen niet langer meer een vervelend karwei, hoor. En... het werkt op de koop toe ook écht! Ik haal heus wel met regelmaat een borstel en/of -al naargelang nodig- een licht vochtig doekje over m'n vloeren, zo tussen de zeer intensieve stofzuigbeurten en uitgebreide dweilinspanningen door, en dus zág het er hier ook echt niet 'vuil' uit... Maar 't was toch wel een ietsiepietsie schrikken van wat er zich in amper vijf minuutjes al allemaal tussen de vele wollige tentakeltjes onderaan de pantoffelzolen verzamelde. 'k Had precies eventjes rap een halve Poekie of Pompon bij elkaar geveegd! En dat allemaal alleen maar door zottekes en onnozel op grappige roze sloefkes een beetje door m'n huis heen te slieren... Super! Helemaal content. "Gewéldig!", glimlachte ik breed en met vanbinnen een juichend gevoel, "Vanaf nu áltijd stralende vloeren! En weg met immer rondvliegend kattenhaar! Sloeffen aan en klaar! Woehoe!" Toen ik even later de verzamelde 'dust bunnies' van de pantoffels plukte en de vuilnisbak in mikte, viel m'n oog op het etiketje aan de binnenkant... en,... komt dá tegen: de sloffen mogen NIET gewassen worden! Vanwege de kartonnen vulling in de zolen, vermoed ik. Maar, heu... wacht efkes dan. Ik heb hier dus een leuk hulpmiddel om massa's vuil mee op te vegen, maar dat dus zelf niet te reinigen valt!... Da's ook niet echt praktisch, hé. Daar is precies niet goed over nagedacht... Klein ontwerpfoutje misschien?... hihihi Och, 't is niet erg. Voor vandaag zijn m'n vloeren alvast super proper. Ik heb op een erg plezante manier een stevig dosis extra beweging gehad en meteen ook alweer eens geweldig hartelijk gelachen. En, -je had vermoedelijk niets anders van me verwacht- mijn creatieve brein draait al op volle toeren om ook hiervoor weer een gepast oplossingske te bedenken. 't Komt helemaal goed. Daar mag je gerust in zijn. En, al zou het mogelijk stiekem toch een kleine stille hint van m'n moeder kunnen zijn da'k dringend weer eens aan de grote schoonmaak moet (grapje, hoor),... ik ben nog altijd heel blij met deze grappige stofsloffen! ♥️
Geen opmerkingen:
Een reactie posten