11 juni 2012.
Hij stond een beetje verstopt in het hoekje van de poort en de muur gisterenavond, een jaar of 7 schat ik hem. Hij keek me recht in de ogen terwijl hij vanonder zijn jeansvestje met enige trots langzaam een zwarte speelgoedrevolver tevoorschijn haalde. Zonder verpinken en met een vage glimlach richtte het ventje het ding op m’n hoofd en haalde triomfantelijk de trekker over.
7 Jaar geleden had ik bij een overval de loop van een échte revolver tegen mijn voorhoofd. En ergens blíjf je een kogel verwachten, volgens mij, je leven lang…
Ik stond daar een tijdje ‘dood’ te zijn, tussen m’n 2 vuilniszakjes, op de stoep. Het kind was allang weer zijn vriendjes omver gaan knallen. Hopelijk voor hem kan het altijd een spel blijven, en wordt het nooit realiteit…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten