Verre reizen naar alle mogelijke en onmogelijke uithoeken van de aardbol maakten geen deel uit -tot nu toe toch nog niet- van mijn leven*, maar via die telefoon praatte ik dagelijks met zo ongeveer de héle wereld en kwamen de meest diverse landen als vanzelf naar me toe! En dat heeft, als je er even over nadenkt, toch echt wel iets magisch, niet?
Techniek heeft me altijd geboeid. Ik vind het nog steeds heerlijk om eens door de werkplaats te kunnen lopen, al die zware gereedschappen en hijstoestellen te bekijken en de ontzettend uitgebreide collectie voor mij onbenoembare onderdelen. Vooral die kolossale tandwielen, sommige wel een paar ton zwaar. En dan de eindeloze rijen en rijen kasten in het typische turquoise, mat bordeaux en glimmend grijs, klaar om verpakt en verscheept te worden in enorme houten kisten. Het maakt nog altijd indruk op me.
Door al die telefoontjes weet ik dat, wat daar in Edegem gemaakt wordt, terug te vinden is in werkelijk àlle uithoeken van de wereld. In de mijnen van Zuid Afrika, olievelden in het Midden Oosten, kabelbanen in de Alpen, projecten van Canada tot het uiterste puntje van Zuid Amerika, in Oost Europa en Rusland, in Scandinavië, in heel Australië, in Indië, China, Japan... je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben wel ergens een, in deze fabriek ontworpen en gebouwde, transmissie staan. In waterzuiveringsstations, koeltorens, pompen, mixers en ontelbare andere industriële toepassingen verspreid over de hele aardbol kan je ze terugvinden.
En uiteraard zijn ze niet alleen ver weg van hier te ontdekken! Er staan ook tandwielkasten heel dichtbij, zoals, om maar één voorbeeldje te noemen, in de haven van Antwerpen, waar er sinds kort reusachtige sluisdeuren open en dicht gaan dankzij transmissies van het bedrijf waar ik zo lang met een stralende glimlach de gasten verwelkomde en de telefoon beantwoordde!
Ondertussen babbel ik dus al 8 jaar in minstens 4 talen met onnoembaar veel verschillende nationaliteiten over alle mogelijke onderwerpen met betrekking tot krachtoverbrenging, en dacht daarom zo wel ongeveer àlles in verband hiermee gehoord en gezien op te hebben. Tot dat ene bijzonder verrassende telefoontje: ik had de Efteling aan de andere kant van de lijn!
Ja zeker, de Zoo van Antwerpen en Plankendael, of Walibi, die bellen ook wel eens, maar dat is dan hoofdzakelijk om speciale kortingen en dergelijke voor het personeel aan te bieden.
En de Efteling? Nee, die moest absoluut niemand van personeelszaken spreken... De Efteling had iemand van de service-afdeling nodig, voor onderhoud en wisselstukken van de tandwielkast, afkomstig uit dít bedrijf -echt waar- die hun meneer Langnek z'n eindeloos lange nek op en neer laat gaan!
Geloof me, deze oproep stelde zowel m'n werk als receptioniste-telefoniste, als tandwielkasten en aandrijvingen, als de Efteling zelf meteen in een totaal ander daglicht. Of hoe één gesprekje m'n kijk op de wereld alweer voor altijd veranderde. En niet alleen míjn kijk, maar ook die van al de mensen, zowat iedereen, aan wie ik dit verhaal vertelde.
Communicatie Manager Lena maakte, toen zij m'n story hoorde, de hele belevenis nog straffer met de simpele opmerking "O, maar er staan transmissies van ons in zoveel pretparken in Europa. Vooral in achtbanen en ander van dat spectaculair spul!" Ze koesterde trouwens zelf al geruime tijd een schriftelijke herstellingsaanvraag rechtstreeks uit Disneyland, jawel, en ook nog eens persoonlijk ondertekend door niemand minder dan Minnie Mouse!
Dat ik zulke dingen al die jaren niet geweten heb, hé. Wauw!
Dit plezierige telefoonverhaaltje is een mooie herinnering aan mijn tijd daar in Edegem, een tandwielkastenfabriekssouvenirtje dat ik de rest van m'n leven zal bewaren en waarover ik vast nóg vertel als 'k hoogbejaard ben. Maar tot we zover zijn is het ondertussen hoog tijd, denk ik, om nog eens -en dan met totaal nieuwe ogen- een heerlijk dagje in de Efteling door te brengen! ;-)
Klik op het plaatje om het te vergroten,
want dan is het nog leuker om te zien!...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten